Twórcą kolekcji współczesnego malarstwa polskiego był Jerzy Zanoziński (fot. Marzena Hmielewicz)
143 obrazy z Kolekcji Malarstwa Współczesnego Muzeum Narodowego w Warszawie, głównie dzieł rzadko pokazywanych publiczności i przechowywanych w muzealnych magazynach. Na pokazie „Widoczne Niewidoczne” zaprezentowano prace takich artystów jak: Zdzisław Beksiński, Tadeusz Grzegorczyk, Ewa Kuryluk, Bronisław Wojciech Linke, Antoni Michalak, Roman Opałka, Jerzy Rosołowicz, Michał Rouba, Zofia Stryjeńska, Andrzej Szumigaj, Jan Wydra oraz Jan Ziemski. Ekspozycja pozwala obserwować, jak trendy ewoluują lub wracają po latach.
Pokaz przygotowany został przez sześcioosobowy zespół pracowników Zbiorów Sztuki Nowoczesnej MNW pod kierownictwem kuratora, dr Anny Manickiej. Nie jest to kolejna odsłona galerii stałej, lecz wstęp do prac nad jej przygotowaniem w przyszłości.
Podzielono go na 10 kategorii tematycznych: „Jesteśmy…”, „Deformacja i geometria”, „Gry barwne”, „Realizmy”, „Postęp i cywilizacja”, „Upadek i rozpad”, „Nowy człowiek”, „Materia organiczna”, „Obecność rzeczy” oraz „Inne stany świadomości”. Niemal w każdej z nich pojawiają się zarówno obrazy z początku XX wieku, jak i powojenne.
„Rozstrzelanie surrealistyczne” („Rozstrzelanie VIII”) z 1949 roku autorstwa Andrzeja Wróblewskiego (fot. mat. pras.)
Największy zbiór malarstwa polskiego XX wieku
W zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, oprócz znanych i lubianych arcydzieł, znajdują się liczne obrazy, które z wielu względów pozostają w magazynach. Przede wszystkim jest to kwestia braku odpowiedniej przestrzeni wystawienniczej. Innym powodem, dla którego nie można pokazać zbiorów w całości, są względy merytoryczne. Zbiór liczy prawie cztery tysiące osiemset obrazów.
Są w nim prace powstałe od początku XX wieku po współczesność, jednak reprezentatywny charakter kolekcji zamyka się na latach 90. ubiegłego wieku. W skład zbioru wchodzą zarówno płótna artystów polskich, jak i zagranicznych, choć tych ostatnich jest zdecydowanie mniej. Twórcą kolekcji współczesnego malarstwa polskiego był Jerzy Zanoziński. Była ona konsekwentnie budowana przez kolejnych kuratorów działu i obecnie jest największym oraz najpełniejszym zbiorem malarstwa polskiego XX wieku w Polsce.
