Gra słów i niedopowiedzeń. „Osiem białych nocy” oczaruje albo odrzuci

Nowy Jork, dwoje ludzi i ostatni tydzień roku. „Osiem białych nocy” to wykwintne, szczegółowe i chwilami bolesne studium oczekiwań i nadziei, z jakimi zmaga się każdy człowiek, gdy rozpoczyna nowy związek. To wreszcie powieść André Acimana, autora bestsellerowych „Tamtych dni, tamtych nocy”.

Manhattan, świąteczne przyjęcie i ich dwoje – zanurzonych w splendorze elity, ale jakby niedopasowanych do całości, o zbyt bystrych spojrzeniach i ostrych językach, aby bezkrytycznie podążać za sztucznymi rytuałami konwenansów. Intrygująca Clara natychmiast wzbudza fascynację przypadkowego towarzysza, wciąga go w grę słów i niedopowiedzeń. Osiem nocy między Bożym Narodzeniem a wieczorem sylwestrowym minie pod znakiem subtelnego erotycznego napięcia, erudycji i humoru. Ten krótki czas przesądzi, jaką rolę przyjdzie odegrać bohaterom – szczęśliwej pary czy kochanków skazanych na niespełnienie.

– Ona jest zaskakująca, impulsywna i niezrównanie dziwna. Tak jak i on. Rozpoczną zalotny taniec, który was oczaruje albo odrzuci – to hipnotyzująco intensywna kolizja dwóch ekscentrycznych dusz. Głęboko intelektualna powieść, nieprzypominająca niczego, co do tej pory przeczytaliście – uważa Marie Arana z „The Washington Post”. – Aciman doskonale kontynuuje przeprawę przez pole minowe pragnień i pożądania. Dla każdego, kto kiedykolwiek wydostał się z przypominającej sen nierzeczywistości obsesyjnych początków uczucia, będzie to szybki powrót wprost do króliczej nory – dodaje Karen Campbell, „The Boston Globe”.

Fragment powieści

W jej ustach owo „Jestem Clara” nie było ani śmiałe, ani obcesowe; wypowiedziała je z cierpkim wypraktykowanym uśmiechem kogoś, kto powtarzał to już zbyt wiele razy, żeby się przejmować wrażeniem, jakie sprawi, przerywając w ten sposób milczenie z obcym człowiekiem. Wymuszone, obojętne, zmęczone i rozbawione – nią samą, mną, życiem, które sprawiło, że nawiązywanie rozmowy jest czymś tak stresującym i krępującym.

„Jestem Clara” wsunęło się między nas niczym pozbawiona znaczenia formalność, z którą trzeba się wreszcie uporać, więc równie dobrze można to zrobić teraz, skoro oboje stoimy akurat z dala od tłumu zgromadzonego na środku pomieszczenia i szykującego się do rozpoczęcia śpiewu.

O autorze

André Aciman to amerykański pisarz, eseista i literaturoznawca. Urodził się i wychował w Egipcie, a mieszka w Nowym Jorku. Ukończył Lehman Collage oraz Uniwersytet Harvarda. Karierę naukową poświęcił głównie twórczości Marcela Prousta, wykładał literaturę francuską, teorię literatury i prowadził kurs kreatywnego pisania dla studentów Uniwersytetu Nowojorskiego. W 1995 roku opublikował pierwszą książkę, „Wyjście z Egiptu”, w której odtworzył obraz Aleksandrii z czasów swojej młodości. Debiut pisarza został uhonorowany nagrodą Whiting Award.

Jego pierwsza powieść ukazała się w 2007 roku. „Tamte dni, tamte noce” po latach zyskały zainteresowanie publiczności dzięki głośnej ekranizacji w reżyserii Luki Guadagnino z 2017 roku, nagrodzonej m.in. Oscarem za najlepszy scenariusz adaptowany oraz nominowanej do Złotego Globu. Do tej pory Aciman opublikował jeszcze trzy powieści: „Osiem białych nocy”, „Harvard Square” i „Enigma Variations”, a także kilka zbiorów esejów.