Seks, przemoc, groza, szok. „Zbrodnie przyszłości” Davida Cronenberga w kinach
22 lipca, 2022
Jak najlepiej zmusić do rezygnacji z pracy? Komedia „Pracownik miesiąca” w kinach
29 lipca, 2022

„Pianistka”. Opowieść o miłości do muzyki i prawie do kształtowania swojej przyszłości

Historia genialnej pianistki Clary Schumann i jej wielkim talencie tłamszonym przez konwenanse epoki (fot. wikipedia.org)

„Chopin skinął głową, a Clara zaczęła grać motyw fandanga, który to taniec w jej opinii wyrażał dwie emocje: zarówno bezgraniczną radość życia, jak i cierpienie powstałe na skutek zmagań z otaczającym światem. Czy można było nosić w sobie oba te uczucia równocześnie? O tak, zdecydowanie. Clara tak właśnie czuła się już od wielu miesięcy, jeśli nie lat, rozdarta pomiędzy ogromną radością a bezgranicznym smutkiem. Wcześniej wydawało jej się, że to minie, gdy stanie się dorosła. Przyglądała się ojcu i mówiła do siebie: „Kiedy wreszcie będziesz tak dojrzała i silna jak on, już nic nie stanie na drodze do twojego szczęścia”. Z biegiem czasu jej uczucia stawały się jednak coraz bardziej pogmatwane. – Wspaniała kompozycja – powiedział Chopin, gdy wybrzmiał ostatni dźwięk. – Następnym razem muszę koniecznie poznać monsieur Schumanna”. To fragment książki Beate Rygiert zatytułowanej „Pianistka. Clara Schumann i muzyka miłości” o jednej z największych wirtuozek wszech czasów. Sylwetka silnej, wyjątkowej kobiety, która walczyła o swoją samodzielność i bycie uznaną artystką, ale także o związek z wieloletnim ukochanym – Robertem Schumannem. Ukazane zostało w niej interesująco ukazane tło epoki, świat artystów i mecenasów kultury. Czy wielki talent i jeszcze większa miłość do muzyki pozwolą Clarze odrzucić konwenanse epoki i mimo licznych głosów sprzeciwu występować na najważniejszych europejskich scenach?

Lipsk, 1835 rok. Szesnastoletnia pianistka Clara gra przed pełną salą. Od pięciu miesięcy jest na tournée. Towarzyszy jej ojciec. To, co wydaje się harmonijną współpracą, w rzeczywistości jest dla dziewczyny piekłem. Apodyktyczny Friedrich Wieck traktuje życie i karierę córki jak dochodowy projekt. Sytuacja się komplikuje, kiedy wychodzi na jaw, że Clara jest zakochana w dawnym uczniu ojca, Robercie Schumannie – nowatorskim kompozytorze, którego pan Wieck ceni jako artystę, ale zupełnie nie szanuje jako człowieka.

Kiedy więc okazuje się, że ktoś taki miałby zaprzepaścić jego wieloletnie starania, zabrania młodym się spotykać. Ale Clara postanawia walczyć o tę miłość i prawo do kształtowania własnego życia. Z biegiem czasu jednak nie jest już pewna, czy przyszłość z Schumannem to spełnienie jej marzeń, czy jedynie przejście z zależności od jednego mężczyzny w zależność od drugiego.

O autorce

Beate Rygiert to niemiecka pisarka, scenarzystka oraz reżyserka filmów krótkometrażowych i dokumentalnych. Studiowała teatrologię, muzykologię i literaturę włoską na uniwersytetach w Monachium i Florencji, a także produkcję filmową na Nowojorskiej Akademii Filmowej.

Za swoją twórczość została uhonorowana m.in. Würth-Literaturpreis (2002) i Literacką Nagrodą Corine (2011).

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *