Czełutaj – wioska położona niedaleko rosyjsko-mongolskiej granicy. Tutaj miał mieszkać Bair Rinczinow, uważany za jednego z najmocniejszych buriackich szamanów. Arunowi udało się zamieszkać w domu Baira i przez kilka miesięcy czynnie uczestniczyć w codziennym życiu rodziny Rinczinowów. Monika zaś, miała zostać w Czełutaju raptem kilka dni – bywa tam do dzisiaj i do dzisiaj jest jedyną białą kobietą, której udało się na poważnie wniknąć w subkulturę tamtejszych szamanów.
Opowieść o historii Moniki i Aruna oraz codziennym życiu szamana Baira stanowi ponadto sposobność do podjęcia tak ważkich tematów jak powrót do własnych korzeni, poszanowanie przodków i ich wpływ na doczesne życie. Z jednej strony porusza i skłania do refleksji, z drugiej zaś, okraszona ironicznym dowcipem Aruna, prowokuje do uśmiechu. Jednak co najważniejsze, ich wspólnie opowiedziana historia przenosi widza w bezkres zabajkalskich stepów.
O twórcach
Monika Mariotti, aktorka, wokalistka – urodziła się w 1976 roku w Senigalli we Włoszech z matki Polki i ojca Włocha. Biegle włada obydwoma językami. W 2000 roku obroniła tytuł magistra filologii rosyjskiej na uniwersytecie w Perugii. Była uczestnikiem wielu warsztatów teatralnych, pracowała z kilkoma zespołami teatralnymi na wielu prestiżowych festiwalach we Włoszech. W 2009 roku przeniosła się do Warszawy i po roku zagrała jedną z głównych ról w głośnym i wielokrotnie nagrodzonym spektaklu „Kompleks Portnoya” w reżyserii Adama Sajnuka i Aleksandry Popławskiej, który nadal jest grany w Teatrze WARSawy. Dwa lata później przedstawiła swój pierwszy monodram, spektakl muzyczny o legendarnej Ninie Simone. Grała w takich produkcjach jak „Przepis na życie”, „Nie rób scen” oraz „Druga szansa”. W teatrze wystawia też koncert włoskich piosenek „Spaghetti Poloneze”. Jest podróżniczką, a jej pasja to języki obce, antropologia, ekologia i długie samotne wyprawy do dalekich krajów. Mówi w sześciu językach: polskim, włoskim, angielskim, rosyjskim, francuskim i niemieckim.
Arun Milcarz, pisarz, reporter, podróżnik, standuper, eksperymentator. Pierwszą podróżą, która zaważyła na jego zawodowym życiu, była zorganizowana w 1998 roku, przy współpracy z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu, wyprawa do ekwadorskich szamanów z plemienia Kofan i Tsachila. Odbyte przez niego podróże posłużyły mu jako pretekst do stworzenia jedynego w Polsce Filmowego Standupu Podróżniczego. Jest także autorem filmów dokumentalnych m.in. „Ekwador 12/12”, „Europa ma zegarki. Afryka ma czas”, „Bair – Batar. Ktoś to musi robić”. Jego podróżnicze dokonania w 2005 roku uhonorowane zostały statuetką Kolosów. Jako pisarz zadebiutował w 2016 roku powieścią reporterską „Czad. W poszukiwaniu straconego…..”, za którą wyróżniony został nagrodą Magellana. Jest także współautorem serii wydawniczej „Opowieści podróżne”.
Wsparcia reżyserskiego przy spektaklu udzielił Adam Sajnuk, za muzykę odpowiada Michał Lamża, za reżyserię światła Artur Wytrykus, scenografię Maria Bartosiak, kostiumy Monika Skomra, a autorką plakatu jest Honorata Karapuda.