Człowiek, który ma absolutną władzę. Reportaż „Łukaszenka. Niedoszły car Rosji”

Oficjalnie wygrywa druzgocącą przewagą każde wybory na Białorusi. Zdarzyło mu się nawet przyznać, że jedne sfałszował, ale… na swoją niekorzyść. Alaksandr Łukaszenka to człowiek, który ma absolutną władzę. Jego przeciwnicy polityczni znikają w niewyjaśnionych okolicznościach, media publiczne są pod jego pełną kontrolą, a OMON na jego polecenie znęca się w więzieniach nad nieposłusznymi obywatelami. Małgorzata Nocuń i Andrzej Brzeziecki przedstawiają biografię tego „białoruskiego cara” – od biednego wiejskiego chłopca, który pnie się po szczeblach politycznej kariery, do prezydenta, który po dwudziestu pięciu latach urzędowania słyszy od tłumu na ulicach Mińska: „Odejdź!”.

To także skrupulatna analiza relacji Białorusi z Rosją i z Polską, rozmowy z Galiną Rodionową – żoną Łukaszenki, od lat żyjącą w wiosce, do której nikt nie ma dostępu, i rzut oka na białoruskie społeczeństwo – pełne sprzeczności, ale też energii pchającej je do zmiany, która kiedyś wydawała się niemożliwa.

To nowe wydanie książki, które zostało uzupełnione o opis wydarzeń, które miały miejsce po 2015 roku.

O autorach

Andrzej Brzeziecki to historyk, dziennikarz i publicysta. Absolwent Wydziału Historycznego UJ. W latach 2002–2008 redaktor „Tygodnika Powszechnego”. Współpracownik miesięcznika „Znak”. Publikuje także w „Polityce”, „Gazecie Wyborczej” i „Newsweeku”. Autor i współautor książek reporterskich, m.in. „Armenia. Karawany śmierci” (wraz z Małgorzatą Nocuń), „Tadeusz Mazowiecki. Biografia naszego premiera”, „Czerniawski. Polak, który oszukał Hitlera”. W 2016 roku był laureatem Nagrody im. Jerzego Turowicza. Członek rady Ośrodka Studiów Wschodnich im. Marka Karpia.

Małgorzata Nocuń to dziennikarka „Tygodnika Powszechnego”, w latach 2004–2006 jego korespondentka na Ukrainie i Białorusi, redaktorka „Nowej Europy Wschodniej”. Autorka książki „Wczesne życie” oraz – wraz z Andrzejem Brzezieckim – książek” „Białoruś. Kartofle i dżinsy”, „Ograbiony naród. Rozmowy z intelektualistami białoruskimi” i „Armenia. Karawana śmierci”. W 2014 roku została wyróżniona w konkursie Amnesty International „Pióro Nadziei” za reportaż z Kaukazu Północnego. W 2019 roku ukazał się pod jej redakcją zbiór reportaży o Białorusi „Ojczyzna dobrej jakości”.