W Izraelu mówią o sobie „Polanim”. Tragiczne, a nieraz zabawne historie Polaków

Choć od lat mieszkają we własnym, żydowskim kraju, podskórnie wciąż są związani z miejscem pochodzenia. Dzieli ich stosunek do Polski, uzależniony od roku i okoliczności wyjazdu, łączy sentyment do kultury i języka. I tęsknota za tym, co najlepiej im znane: zapachami, smakami, pejzażem, sposobem myślenia czy zachowania nieprzystającym do bliskowschodniej rzeczywistości. Na ślady tej tęsknoty, zwożonej do Izraela przez dekady, można trafić na każdym kroku. Karolina Przewrocka-Aderet wiedziona reporterską intuicją odnajduje niezwykłych „Polanim” i opowiada ich historie.

Są tragiczne, sentymentalne, a nieraz zabawne. Czytamy o grupie Żydów, którzy w 1934 roku wyruszyli z Warszawy do Palestyny na rowerach, o włocławiance, która wiosną 1948 roku przygotowała ceremonię ogłoszenia niepodległości kraju, o telawiwskim Gomułkowie, zamieszkiwanym przez emigrantów z lat 50. czy o polskich architektach uczestniczących w budowie Tel Awiwu.

O tych, którzy do Polski wrócili i o tych, którzy stworzyli sobie namiastkę Polski w Izraelu. W kraju tak odległym, a jednak bliskim, bo budowanym od podstaw przez ludzi ukształtowanych przez polską kulturę.

O autorce

Karolina Przewrocka-Aderet, dziennikarka, korespondentka „Tygodnika Powszechnego” z Izraela. Współautorka antologii „Przecież ich nie zostawię. O żydowskich opiekunkach w czasie wojny”oraz wraz z ks. Adamem Bonieckim, książki „W Ziemi Świętej”. Nominowana do Nagrody „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej.

Współpracowała z polskimi i niemieckimi mediami, m.in. „Przekrojem”, TVP Kultura, Polską Agencją Prasową, krakowską „Gazetą Wyborczą”, portalem gazeta.pl, Deutsche Welle oraz „Der Freitag”. Studiowała w Krakowie, Berlinie i Tel Awiwie. W Izraelu mieszka od pięciu lat.