Jakub Łęcki wszystkie swoje rzeźby wykonuje metodą traconego wosku. Są to przeważnie odlewy z brązu. W swoich kompozycjach wykorzystuje również takie materiały jak kamień, szkło witrażowe, drewno, cyna, miedź. Wszystko rzeźbione jest własnoręcznie przy użyciu zrobionych przez artystę narzędzi, bez form ani odcisków. Na wystawie pojawią się również duże obiekty rzeźbiarskie, do których artysta wykorzystuje pozyskane z rozbiórki drewniane elementy starych domów i ich metalowe części. Prezentowane prace zostały wykonane w latach 1991-2018.
W grafikach Piotra Szulkowskiego, wykonanych techniką serigrafii, przebija się inspiracja wodą i wszystkimi jej aspektami fizyczno-wizualnymi. Jak mówi sam artysta, wynika to z faktu, że na przestrzeni życia miał styczność z wodą jako czymś pięknym i ciekawym. W dorosłym życiu artystycznym woda zyskała miano świadomego obiektu twórczego. Szulkowski projektuje wszystko za pomocą rapidografu na kalce, następnie projekt poddawany jest obróbce cyfrowej, po czym klisze wpuszczane są do naświetlania siatki. Wszystko kończy się na stole serigraficznym.
O artystach
Jakub Łęcki urodził się w 1961 roku w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w 1989 w pracowni prof. Stanisława Kulona w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 2012 roku profesor nadzwyczajny tej uczelni. Uczestnik wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i zagranicą. Zdobył główną nagrodę Grand Prix 2003 na Międzynarodowym Konkursie SATYRYKON w Legnicy. W 2005 roku otrzymał Nagrodę Specjalną za rzeźbę „Telewizja” w ogólnopolskim konkursie „Telemagia”, organizowanym przez Muzeum Karykatury w Warszawie i pismo „Teletydzień”, a w 2006 Nagrodę Specjalną za rzeźbę „Cymbały polskie” w ogólnopolskim konkursie „Tuba Satirica” w Toruniu.
Piotr Szulkowski urodził się w 1971 roku, a dyplom uzyskał w 2000 w pracowni prof. Mieczysława Wasilewskiego oraz aneks w pracowni prof. Adama Myjaka. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Grafiki. Od 2009 roku doktor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od blisko 15 lat asystent w pracowni rzeźby prof. Adama Myjaka. Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Obecnie pracuje jako asystent w Otwartej Pracowni Rzeźby u prof. Jakuba Łęckiego na Wydziale Rzeźby w ASP w Warszawie. Zajmuje się grafiką, fotografią, malarstwem i rzeźbą.
O pałacu
Pałac w Korczewie leży na Podlasiu Nadbużańskim niedaleko Drohiczyna. Wybudowany został w pierwszej połowie XVIII wieku. Jego historia przez stulecia była bardzo burzliwa. Po długich latach zniszczeń wojennych i zaniedbania, w 1989 roku powróciły do Polski siostry Renata i Beata Ostrowskie, dla których pałac był domem rodzinnym i mieszkały tu w dzieciństwie. Odkupiły budynek za symboliczną kwotę i rozpoczęły jego remont, który trwa do dziś.
Pałac udostępniany jest dla zwiedzających codziennie. W skład kompleksu wchodzi także park oraz rozliczne budynki, takie jak Kuźnia Pałacowa, w której mieści się obiekt noclegowy oraz restauracja.