Nadkomisarz Rafał Król pod nosem Gestapo i granatowej policji prowadzi prywatne śledztwo. Szuka mordercy ukochanej. Wspierany przez polskie podziemie, próbuje przy okazji zaprowadzić jako taki porządek w mieście pełnym mend, szuj i szmalcowników. Żaden inny detektyw nie miał bardziej pod górkę. – Świetne postaci, cudowny słuch językowy. Obrazy, których się nie zapomina. To pisarstwo Janusza Majewskiego, mistrza filmu, ale też mistrza narracyjnej prozy. Miłość do Lwowa przebija z każdego zdania – poleca Paweł Huelle.
O autorze
Janusz Majewski to urodzony w 1931 roku lwowiak, arystokrata polskiego kina, reżyser wielu kultowych filmów, rektor Warszawskiej Szkoły Filmowej, prezes honorowy Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz co mnie ważne pisarz. W latach 1987–1991 był członkiem Komitetu Kinematografii, a przez 22 lata wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. Jego studentami byli m.in.: Feliks Falk, Andrzej Barański, Filip Bajon i Juliusz Machulski. W 2001 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2012 uhonorowany nagrodą Orła w kategorii „Za Osiągnięcia Życia”. Z kolei rok później Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. 21 marca 2011 roku Janusz Majewski odsłonił swoją gwiazdę w Alei Gwiazd na ulicy Piotrowskiej w Łodzi.
Jest reżyserem wielu filmów i seriali telewizyjnych, m.in. „Błękitny pokój” (1965), „Sublokator” (debiut pełnometrażowy – 1966), „Markheim” (1971), „Zaklęte rewiry” (1975), „Sprawa Gorgonowej” (1977), „Królowa Bona” (1980), „C.K. Dezerterzy” (1985), „Mała matura 1947” (2010), „Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy” (2015), nagrodzonym Srebrnymi Lwami na Festiwalu Filmowym w Gdyni. Wydał też następujące książki: „Mała matura” (Książka roku 2011), „Siedlisko”, „Zima w Siedlisku”, „Ekshibicjonista”, „Glacier Express 9:15” i „Czarny mercedes”. Powstała też książka poświęcona Januszowi Majewskiemu – „Janusz Majewski. Film – kobieta jego życia” (2017), autorstwa Zofii Turowskiej.