Miłość nie zna granic. To przekonanie, które towarzyszy sześćdziesięcioletniej Sylvie (Anouk Grinberg), kiedy zakochuje się w Michelu (Roschdy Zem), drobnym przestępcy mającym wkrótce wyjść z więzienia. Ku wyraźnemu niezadowoleniu syna kobiety (w tej roli reżyser i scenarzysta Louis Garrel) para poważnie planuje wspólną przyszłość.
Abel nie podziela optymizmu matki. Jest przekonany, że Michel prędzej czy później wróci do starych nawyków, i chce oszczędzić kobiecie kolejnych rozczarowań. Obmyśla plan, który ma sprawić, że pozna ona gorzką prawdę o swoim wybranku. Abel, z pomocą najlepszej przyjaciółki Clémence (Noémie Merlant), rozpoczyna śledztwo mające na celu przyłapanie mężczyzny na gorącym uczynku, a tym samym zdyskredytowanie go w oczach Sylvie. A co jeśli Abel nie ma racji i to właśnie on będzie musiał zmienić zdanie?
Historia z życia reżysera
Garrel o swoim nowym filmie mówi, że jest to „delikatna mieszanka komedii familijnej oraz satyra na kryminały z wątkiem napadu”. Sam wciela się w Abla, wdowca z Lyonu, który jest wstrząśnięty, gdy jego matka poślubia skazańca wychodzącego z więzienia. Podejrzliwy co do tego, skąd jego ojczym bierze pieniądze na otwarcie rodzinnego biznesu, Abel postanawia rozwikłać tę zagadkę na własną rękę.
W wywiadzie dla dziennikarka „The Guardian” Garrrel wspomina, że „historia opowiedziana w filmie oparta jest na epizodzie z jego własnego życia. – Moja matka prowadziła kiedyś warsztaty teatralne w więzieniach dla mężczyzn i kobiet. Poznała tam faceta o imieniu Michel, z którym wzięła więzienny ślub. Muszę przyznać, że pomimo pierwszego szoku bardzo go lubiłem. Miałem wtedy 18 lat” – przyznaje reżyser.
O reżyserze
Louis Garrel – aktor, reżyser i scenarzysta filmowy – urodził się w 1983 roku w Paryżu. Pochodzi z artystycznej rodziny, jest synem reżysera Philippe’a Garrela i aktorki Brigitte Sy. Jego żoną od 2017 roku jest symbol Francji Laetitia Casta. Po raz pierwszy na wielkim ekranie pojawił się w wieku sześciu lat. Jako aktor współpracował z takimi reżyserami, jak Bernardo Bertolucci („Marzyciele”), Christophe Honoré („Piosenki o miłości”), Xavier Dolan („Wyśnione miłości”) czy Bertrand Bonello („Saint Laurent”).
W 2006 roku za rolę w filmie „Zwyczajni kochankowie” w reżyserii swojego ojca otrzymał Cezara dla najbardziej obiecującego aktora. Ma również ambicje reżyserskie. W pełnym metrażu debiutował w 2015 roku filmem „Dwóch przyjaciół”. Najnowszy projekt – „Winny czy niewinny” przyniósł mu drugiego w karierze Cezara – za najlepszy scenariusz oryginalny.