Jan ma dwadzieścia lat i postanawia wszystko zostawić. Porzuca studia, rodzinę, znajomych, pakuje do plecaka kilka najpotrzebniejszych rzeczy i odchodzi. Chce być radykalny. Rozpiera go duma z decyzji porzucenia wszystkiego. Chce rozstrzygnąć ostatecznie o swoim losie, ulokować siebie po dobrej stronie świata, ofiarując Bogu wszystko. Zostać mnichem, nieść dobro i pomoc. Wstępuje do klasztoru kartazów i zmienia imię na Benedykt.
Rzeczywistość nie jest jednak równie czysta jak przekonania młodego duchownego. Widzi wokół siebie narastającą pustkę wewnętrzną, wydrążenie z życia, które znajduje religijne uzasadnianie w teoriach teologicznych i mistycznych.
O autorze
Tadeusz Bartoś to filozof, wykładowca akademicki, autor książek o filozofii i o religii. W filozofii interesuje go historia myśli metafizycznej, widzianej zwłaszcza z perspektywy jej przezwyciężenia w pismach Fryderyka Nietzschego i Martina Heideggera. W publicystyce społecznej koncentruje uwagę na społecznych uwarunkowaniach funkcjonowania Kościoła katolickiego. Bada krytycznie doktrynę chrześcijańską, jej wpływ na funkcjonowanie społeczności religijnych.
Opublikował szereg książek, m.in. „Jan Paweł II. Analiza krytyczna”, „Wolność równość, katolicyzm”, „Koniec prawdy absolutnej. Tomasz z Akwinu w epoce późnej nowoczesności”. Jedenaście lat temu opuścił zakon dominikanów.