Język slangu i ulicy z muzyką na żywo. Premiera „Kobiety, która wpadała na drzwi”

Maltretowana przez męża, sprzątaczka, matka czwórki dzieci, bohaterka dnia powszedniego. Sztuka Roddy Doyle’a „Kobieta, która wpadała na drzwi” to wstrząsająca historia czterdziestoletniej kobiety bitej, wzgardzonej, poniżanej, która wbrew wszystkiemu poszukuje własnej wartości i z determinacją rannego zwierzęcia próbuje ocalić resztki godności. To na jej podstawie Adam Sajnuk stworzył w Teatrze WARSawy muzodram o tym samym tytule. W rolę Pauli wciela się Aneta Todorczuk, a jej monolog uzupełniają poetyckie teksty utworów Sinead O’Connor. – To niezwykle kobiecy muzodram, w klimacie „Kompleksu Portnoya”, a wszystko w języku slangu i ulicy z muzyką na żywo – reżyser.

To opowieść o świecie współczesnego Dublina: brutalnym i wielkodusznym, podłym i przepojonym marzeniami. Brunatnym, lepiącym, chropowatym, ale i bezpretensjonalnie autentycznym, do głębi realnym i odczuwalnym. Pomiędzy owymi sprzecznościami dryfuje przez przytłaczającą codzienność pyskata, energiczna, uparta i wzruszająca Paula.

Potęga siły życiowej skontrastowana została tu z bylejakością codziennej egzystencji. Śmiech i łzy Pauli mają ten sam wymiar przetrwania kolejnego roku, dnia, kolejnych dziesięciu minut. Niebywałe poczucie humoru potrafi ocalić ją w najbardziej krytycznych, przełomowych chwilach.

Utwory kontrapunktem dla języka bohaterki

Sinead O’Connor choć sama nigdy się nie uporała z fizycznymi i psychicznymi konsekwencjami przemocy domowej, pod wpływem tego doświadczenia stworzyła utwory unaoczniające powszechność i potworność podobnych praktyk. „Red Football” z tego nurtu stał się jednym z najważniejszych elementów tego spektaklu.

Wszystkie zaś są kontrapunktem dla realistycznego i brutalnego języka Pauli. Opowieści o szkole, dojrzewaniu, matce, dzieciach, pracy, mężczyznach, które wylewają się z ust Pauli w formie niekontrolowanego strumienia świadomości są dojmująco bezpośrednie, bezkompromisowe i hiperrealistyczne. Podczas gdy Sinead mówiąc o tych samych miejscach, tematach i bohaterach snuje historię pełną subtelności, metafor, delikatną i oniryczną, ale za to w warstwie muzycznej i w interpretacjach drapieżną i wściekłą. Obie bohaterki po wielokroć zranione i upokorzone próbując przetrwać tak naprawdę walczą o większą sprawę, o godność i szacunek, zrozumienie i wiarę w ich możliwości. Przede wszystkim zaś o cień uczucia, które pragną otrzymać, a same mogą, chcą czy wręcz muszą komuś ofiarować.

Twórcy spektaklu

Scenariusz i reżyseria: Adam Sajnuk, za aranżacje odpowiada Michał Lamża, za tłumaczenia piosenek: Pola Mikołajczyk. W zespole muzycznym grają: Joachim Łuczak – skrzypce, Wojciech Gumiński – kontrabas, Szymon Linette – instrumenty perkusyjne i Michał Lamża – instrumenty klawiszowe. Występuje: Aneta Todorczuk.