Śmiertelna pułapka i szansa na ocalenie. Nierówna „Wojna (toczona) w kanałach”

Zejścia do kanału bali się wszyscy. Polacy nie mieli wyboru, więc może dlatego znajdowali w sobie odwagę. Niemcy nie odważyli się na to nigdy. Woleli wieszać granaty przy włazach, które następnie wrzucali do środka. Blokowali też studzienki i zabijali wycieńczonych podziemną wędrówką powstańców i cywilnych uciekinierów. „Wojna w kanałach” Sebastiana Pawliny to opowieść o odwadze i strachu. O przeraźliwej ciszy i złowieszczym echu, o ściskającym bólu i wycieńczeniu, bo warszawskie kanały w czasie okupacji to była zarówno śmiertelna pułapka, jak i szansa na ocalenie.

W warszawskich kanałach ukrywali się również Żydzi po likwidacji getta w stolicy. Podczas Powstania Warszawskiego łączniczki Armii Krajowej przeciskały się nimi, niosąc meldunki. To dzięki kanałom grupy szturmowe zyskiwały przewagę zaskoczenia.

Gdy w październiku 1944 roku Powstanie upadło, kanały stały się dla walczącej Warszawy ostatnią drogą ucieczki. Niestety dla wielu z nich – miejscem wiecznego spoczynku.

O autorze

Sebastian Pawlina, historyk, dziennikarz, znawca dziejów Warszawy, specjalista od historii warszawskiej konspiracji. Laureat Nagrody Historycznej POLITYKI za książkę „Praca w dywersji. Codzienność żołnierzy Kedywu Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej”. Współautor „Wielkiej księgi Armii Krajowej”.

Stały współpracownik „Ale Historia”, magazynu „Gazety Wyborczej”, miesięcznika „Stolica” i portalu ciekawostkihistoryczne.pl. Publikował w „Polityce” i „Focusie Historia”.