Najlepszy francuski film roku ekranizacją powieści. „Noc 12 października” w kinach

To trzymający w napięciu thriller o śledztwie, które staje się obsesją. Film „Noc 12 października” powstał na podstawie głośnej we Francji książki Pauline Guény, która spędziła rok w wydziale kryminalnym wersalskiej policji. Nie chodzi w nim tylko o rozwiązanie zagadki, ale o relacje męsko-damskie i kryzys męskości. Na pierwszy plan wysuwa się drobiazgowy portret zdominowanego przez mężczyzn świata, w którym nie ma miejsca na słabości Reżyser Dominic Moll w swoim nowym filmie odsłania kulisy pracy wydziału kryminalnego. Twórca m.in. „Tylko zwierzęta nie błądzą” i „U pana Marsa bez zmian” – wraca tym obrazem w wielkim stylu, o czym może świadczyć aż 10 nominacji do najważniejszych filmowych nagród we Francji – Cezarów, które zamieniły się w sześć statuetek, w tym najważniejszą dla Najlepszego filmu. Obraz miał swoją światową premierę na ubiegłorocznym festiwalu w Cannes.

Prędzej czy później każdy policyjny śledczy trafia na sprawę, której nie potrafi rozwikłać i staje się ona dla niego rodzajem niezdrowej obsesji. Dla Yohana, świeżo upieczonego szefa wydziału kryminalnego w Grenoble, może nią okazać się tajemnicze morderstwo młodej dziewczyny imieniem Clara, do jakiego właśnie doszło na terenie będącym pod jego jurysdykcją. Ślady na miejscu zbrodni niewiele mówią zarówno o potencjalnym napastniku, jak i jego motywie.

Rozpoczynają się rutynowe policyjne czynności, będące wstępem do dalszego, skomplikowanego śledztwa. Wraz z nowymi podejrzanymi, których przesłuchuje Yohan, obraz sprawy jedynie się zaciemnia, budząc w policjancie kolejne wątpliwości, zwłaszcza że mężczyzna ma coraz większy problem z zachowaniem odpowiedniego dystansu do podjętego śledztwa. Bezradność miesza się z frustracją, gdy pomimo wytężonej pracy wciąż jedyną pewną informacją pozostaje fakt, że do tragicznego zdarzenia doszło w nocy 12 października.

Ekranizacja powieści

Film powstał na podstawie głośnej powieści Pauline Guény „18.3: Une année à la PJ”. Pisarka przez rok mieszkała z brygadami kryminalnymi wersalskiej policji. Dzień po dniu obserwowała ich pracę oraz codzienne życie. Moll wykorzystał w swoim filmie tylko kilkadziesiąt stron z ponad pięciuset stronicowej powieści i opowiedział jedną historię. 

Jest to sprawa, którą trudno rozwikłać i staje się ona dla młodego bohatera filmu, rodzajem niezdrowej obsesji. Dla reżysera jednak w całej historii przeczytanej w powieści Pauline Gueny, nie samo śledztwo było najważniejsze, ale pokazanie relacji damsko-męskich i kryzysu męskości, który bardzo mocno wybrzmiewa w filmie.