W spektaklu bierze udział trójka aktorów Teatru Powszechnego oraz czwórka chłopców w wieku 12-15 lat (fot. Natalia Kabanow)
Wychodząc od indywidualnych doświadczeń trójki aktorów oraz czwórki chłopców w wieku 12-15 lat, twórcy spektaklu chcą z ich udziałem zastanowić się, jak wyrażany jest „Gniew”. Połączenie dorastających chłopców i dorosłych mężczyzn daje możliwość pracy nad kategorią gniewu jako dynamiczną, zmieniającą się wraz z wiekiem i doświadczeniem życiowym, emocją. – Będzie to bardziej performans. Dla mnie ten tytułowy gniew jest zbiorem opowieści o tym, co nas dotyka – mówi reżyserka Małgorzata Wdowik. Spektakl grany jest na Scenie Małej Teatru Powszechnego.
Ciało przygotowuje się do ataku. Pobudzają się odpowiednie ośrodki w mózgu, serce zaczyna bić szybciej, zredukowane jest odczuwanie bólu. Zwiększa się refleks i pocą się ręce. Jako emocja aktywna, gniew wyzwala się w momencie, gdy ktoś próbuje przekroczyć lub naruszyć należące do nas terytorium. – Bardzo mnie interesowały te emocje, które kojarzą się negatywnie w społeczeństwie, a wydało mi się ważne, by je odczarować, bowiem one także budują naszą tożsamość – wyjaśnia Wdowik. Interesują ją, by odpowiedzieć sobie na pytania: kto jest „strażnikiem” wyrażania gniewu i w jaki sposób się go tłamsi, a także w jakim stopniu można świadomie nim dysponować.
Nie przypisując gniewu mężczyznom, spektakl ma za zadanie przyjrzeć się samej męskości, jak jest wytwarzana i odmieniana poprzez obowiązujące wzorce oraz fantazje i sentymenty na jej temat. Fantazja o byciu mężczyzną, o byciu chłopcem, sentyment o chłopcu uwięzionym w mężczyźnie i mężczyźnie w chłopcu. Co właściwie łączy mężczyzn, których dzielą pokolenia, a także jakie relacje mogą się wytworzyć w takim zestawieniu. – Chcemy powalczyć ze stereotypem męskiego gniewu, który nie musi być gniewem związanym tylko z przemocą, ale może być nieco nieudany, niepewny. Bo okazuje się, że chłopcy nie mają takiej śmiałości w wyrażaniu gniewu – dodaje reżyserka.
(fot. Natalia Kabanow)
Doświadczeni aktorzy i nastoletni amatorzy
W spektaklu występują: Grzegorz Artman, Mateusz Łasowski, Oskar Stoczyński oraz Sebastian Koncewicz, Kajetan Dąbrowski, Łukasz Ludwiniak i Aleksander Kwiatkowski. Czterech ostatni to nastolatkowie wybrani podczas warsztatów teatralno-rychowych Małgorzaty Wdowik i Marty Ziółek. Za dramaturgię odpowiada Szymon Adamczak, scenografię i kostiumy zaprojektowała Dominika Olszowy, a ruch sceniczny – Marta Ziółek. Reżyserią światła zajął się Aleksandr Prowaliński.
Spektakl realizowany w ramach III edycji Festiwalu Sztuki i Społeczności Miasto Szczęśliwe. Podczas jego trwania wykorzystywany jest efekt stroboskopowy (światło pulsujące z dużą częstotliwością).
(fot. Natalia Kabanow)
O reżyserce
Małgorzata Wdowik (rocznik 1989), reżyserka, która studiowała wiedzę o teatrze na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, reżyserię w Akademii Teatralnej w Warszawie, a z kolei choreografię i performance w Instytucie Stosowanych Nauk Teatralnych w Giessen. Współtworzy niemiecką K. A. U. Kollektiv, grupę pracującą na pograniczu teatru, performance’u i sztuk wizualnych. Niedługo rozpocznie studia w prestiżowej amsterdamskiej szkole DAS. W Polsce wyreżyserowała takie spektakle, jak „Dziewczynki” w Teatrze Studio oraz „Piłkarze” i „Strach” w TR Warszawa.
