Zazdrość, zdrada i podstęp w operze komicznej. „Scene Buffe” w Teatrze Królewskim

W żartobliwych scenach i dialogach autorstwa Alessandro Scarlattiego odzwierciedlone zostały ludzkie charaktery i przywary, zaś miłosne nieporozumienia, zazdrość, zdrada i podstęp to elementy, które nadają uniwersalny charakter tego typu twórczości. To wszystko zawiera w sobie opera komiczna „Scene Buffe”, która premierowo zabrzmi w Teatrze Królewskim w Starej Oranżerii w Łazienkach Królewskich w wykonaniu Polskiej Opery Królewskiej. Spektakl reżyseruje Jitka Stokalska, a solistom towarzyszyć będzie zespół instrumentów dawnych Capella Regia Polona pod batutą Krzysztofa Garstki.

Choć Alessandro Scarlatti jest znany głównie z oper o poważnej tematyce, to nawet w nich nie stronił od komizmu. Ów słynny kompozytor częstokroć wplatał w dramatyczną fabułę parodystyczne sceny, co nadawało swoistą lekkość jego utworom. W katalogu twórczości Scarlattiego znajduje się również szereg niezależnych komicznych scen operowych. Pełniły one funkcję żartobliwego przerywnika, realizowanego w antraktach poważnego przedstawienia.

Tego typu intermedia zakładały najczęściej uczestnictwo dwójki solistów, którym towarzyszyła niewielka orkiestra. Te krótkie formy dramatyczne, mimo zmiany swej funkcji oraz warunków ich realizacji, nie straciły na aktualności.

Owocna wymiana rękopisów

„W końcu lat siedemdziesiątych (…) dowiedziałem się o istnieniu rękopisu, zawierającego intermedia komediowe Alessandro Scarlattiego z przełomu wieku XVII i XVIII, w Sächsisch Landesbibliothek w Dreźnie. Szczęśliwym trafem, w niezbyt odległym czasie, bawiłem przejazdem w tym gościnnym mieście i dzięki uprzejmości miejscowych bibliotekarzy-muzykologów, otrzymałem, drogą wymiany na nieznane im rękopisy polskie, mikrofilm 10 intermediów na dwa głosy z towarzyszeniem zespołu smyczkowego i klawesynu”.

W taki oto sposób Stefan Sutkowski wspominał przywiezienie komediowych intermediów autorstwa Alessandra Scarlattiego do Polski w latach 70. XX wieku. Z dziesięciu utworów, składających się na otrzymany rękopis, wybrane zostały wówczas trzy. Są to: „Gl’inganni felici”, „Dafne” oraz „Il pastor di Corinto”. Tym samym to właśnie one stały się podstawą dla stworzenia przedstawienia pod tytułem „Scene buffe”.

Obsada i twórcy

Reżyseruje Jitka Stokalska, za scenografię odpowiada Marlena Skoneczko, a za choreografię Przemysła Śliwa. Na scenie występują: w roli Tisbe: Iwona Lubowicz/Marta Huptas, Brenno: Robert Szpręgiel/Karol Skwara, Selvaggia: Marta Boberska/Anna Parysz, Dameta: Sławomir Jurczak/Paweł Michalczuk, Serpilla: Agnieszka Kozłowska/Julita Mirosławska, Serpollo: Witold Żołądkiewicz/Michał Janicki.

Solistom towarzyszy zespół instrumentów dawnych Capella Regia Polona w składzie: I skrzypce: Michał Piotrowski, Joanna Gręziak, Ludmiła Piestrak, II skrzypce: Kamila Guz, Alicja Sierpińska, Natalia Reichert, Altówka: Katarzyna Rymuza, Wiolonczela: Tomasz Frycz, Kontrabas: Grzegorz Zimak, Theorba: Filip Zieliński oraz Klawesyn/dyrygent: Krzysztof Garstka.