Bohaterami książki są wielkie postacie historyczne – biskupi Maciej i Stanisław Łubieński z epoki Wazów, Feliks Łubieński, minister sprawiedliwości Księstwa Warszawskiego i jego żona Tekla z Bielińskich, wybitna dramatopisarka. Na kartach książki pojawiają się także postaci szerzej nieznane, jak pradziadek autora, ziemianin marzyciel Tadeusz Łubieński czy siostra pradziadka, przełożona urszulanek, pierwsza polska zakonnica z doktoratem – Cecylia Łubieńska.
– Napisać sagę rodzinną to rzecz nieprosta. Szczególnie gdy jest się tej rodziny częścią. Łubieńskiemu się to udało. Kiedy trzeba, trzyma dystans, gdy to niezbędne, przygląda się z bliska, nie udaje, że nie ma go w tekście, ale też nie stara się wychodzić na pierwszy plan. A sama historia, czy raczej pęk historii Łubieńskich, to arcyciekawa opowieść o klasie, o stosunkach społecznych i religijnych, o Polsce i przede wszystkim galeria nietuzinkowych postaci czasem wyrywających się ze stereotypu, czasem w tym stereotypie uwięzionych, fascynujących, choć nie zawsze sympatycznych – zauważa Paweł Sołtys, Pablopavo. – Postaci występują co prawda w różnych scenografiach: są wśród nich pisarze, zakonnice, milionerzy lub ministrowie, ale łączy je jedno. Odwaga, chęć życia na przekór. Nie po to, aby nieustannie walczyć z systemem, ale by podkreślić własną niezależność myślenia – dodaje Sylwia Chutnik.
O autorze
Maciej Łubieński to absolwent historii na Uniwersytecie w Warszawskim. Pracował w agencjach reklamowych jako copywriter, był sekretarzem redakcji w prasie kolorowej, prowadził w radiu audycje satyryczne, pisał scenariusze programów telewizyjnych o historii, kręcił reportaże podróżnicze.
Współtwórca grupy teatralno-kabaretowej „Pożar w Burdelu”. Autor libretta musicalu o generale Józefie Bemie.