„Woda na sicie. Apokryf czarownicy”. Powieściowy romans z historią i fantastyką

Oparta na zapisach przesłuchań, wielowarstwowa powieść porusza temat procesów czarownic i kontrowersyjnych praktyk inkwizycji. „Woda na sicie” to także studium osoby przesłuchiwanej, a jednocześnie ciąg dalszy opowieści o kobietach uwikłanych w historię kreowaną przez mężczyzn. Autorka „Córek Wawelu”, Anna Brzezińska kolejny raz daje upust swojej wyobraźni, a jej bohaterki zapadają w pamięć bez względu na to, czy są dworskimi maskotkami, jagiellońskimi królewnami, czy czarownicami.

Tym razem sceną wydarzeń jest nie dwór ostatnich Jagiellonów, lecz fantastyczna kraina wzorowana na wczesnorenesansowej Italii oraz lochy inkwizycji. To stamtąd swoją opowieść snuje oskarżona o morderstwo i praktykowanie magii, wyrzucona za nawias społeczeństwa bękarcica, La Vecchia. Językiem włada niczym szpadą, a kłamstwo to jej drugie imię. Jej matką była wiejska dziewczyna, miejscowa ladacznica, a może potajemna kochanka dziedzica tych ziem? Dziewczyna plącze się w zeznaniach…

Opowiada o pamiętnej, przeklętej nocy, kiedy straciła matkę, a sama została zgwałcona, ale jakiego potwora zbiegłego z cyrku zabili wówczas zapijaczeni oprawcy? Podobno był smokiem, a może mężczyzną? Z jej opowieści nie sposób wyłonić jednej prawdy. La Vecchia lawiruje i urządza teatr dla inkwizycji, próbując chronić swoje życie. A może powoli popada w obłęd? Jest czarownicą czy samotną kobietą, która w świecie zdominowanym przez mężczyzn chce zachować niezależność? Jaką tajemniczą grę toczy z przebiegłym oficjum?

Odległe czasy, a historia aktualna i nowoczesna

Anna Brzezińska tworzy w powieści brutalny i bezwzględny świat, w którym życie ludzkie jest mniej warte niż kropla magicznego vermilgio, a zdrada i śmierć czają się na każdym kroku. Podobnie jak w monumentalnych i bestsellerowych „Córkach Wawelu” pozostaje w tym zaskakująco aktualna i nowoczesna.

(fot. mat. pras.)

Fragment książki

Odpowiadam, że wszystko, co wydarzyło się przed tamtym dniem, kiedy matka pokazała mi smoka, przypomina ciemne górskie jezioro i tylko przy samych brzegach, jak żabi skrzek i gnijące łodygi, unoszą się bezużyteczne imiona moich krewnych, dziadka i jego braci, a także moich stryjów, którzy darzyli mnie wielką nienawiścią, bo nieustannie przypominałam im o kurewstwie, jakie ulęgło się pod spódnicą mojej matki. I nawet jeśli wydarzyło się coś więcej, coś wykraczającego poza codzienne zniewagi i kuksańce, do których, wierzcie mi, człowiek z łatwością przywyka, pozostaje to ukryte pod ciemną taflą mojego dzieciństwa i nawet na żądanie waszego trybunału nie umiem pod nią zajrzeć.

I nie, imię właściciela smoka również nie jest mi znane. Nie wiem, kim byli jego rodzice, z jakiej pochodził parafii i czy płynęła w nim czysta krew, nieskażona herezją, czarami ani innym grzechem śmiertelnym. Nie umiem też powiedzieć, czy odwiedzał w przepisane dni świątynie i z należytą czcią uczestniczył w obrządkach. Pamiętam jedynie jego gęstą czarną brodę i że był potężny jak niedźwiedź albo tylko stał się taki w moich oczach, miałam bowiem zaledwie osiem–dziesięć lat i jeszcze nie zaczęłam krwawić.

Anna Kamińska, autorka „Córek Wawelu” i „Wody na Sicie” (fot. Andrzej Banaś/WL)

O autorce

Anna Brzezińska to ceniona pisarka, autorka bestsellerowych „Córek Wawelu” i jedna z najlepszych polskich pisarek fantastyki (trzykrotna laureatka Nagrody im Janusza A. Zajdla), doskonale wykształcona mediewistka, która w swoich książkach zabiera czytelników w podróż w zamierzchłe czasy.