Fabuła filmu zainspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami, które miały miejsce w Polsce, czyli budową największego na świecie pomnika Chrystusa Króla Polski w Świebodzinie i pierwszą w historii Centrum Onkologii w Gliwicach transplantacją twarzy w celu ratowania życia pacjenta. Ale to jedynie tło wydarzeń. Główny bohater Jacek mieszka na południu Polski z rodziną. We wsi mają go za dziwaka, ale w rzeczywistości jest wesołym, kochającym ludzi i zwierzęta człowiekiem. Ze swoją dziewczyną Dagmarą planują wspólną przyszłość, zaręczyli się. Jednak wszystko zakłóca nieszczęśliwy wypadek, gdy po upadku z dużej wysokości i w wyniku operacji traci on swoją twarz.
Po długim pobycie w szpitalu Jacek wraca do domu. Z nową twarzą musi się wszystkiego nauczyć od nowa: mówić, jeść, uśmiechać się. Pomaga mu w tym siostra, która jako jedyna wciąż wierzy, że chłopak będzie szczęśliwy, niezależnie od tego jak wygląda. Bohater nie wie, co go teraz czeka. To wszystko przeraża i przerasta Jacka. Jest prostym człowiekiem i chce przede wszystkim żyć i kochać, bo dostał od życia drugą szansę.
„Twarz” to opowieść o próbie powrotu do normalności, taka współczesna baśń o człowieku, który jest naznaczony. Twórcy zadają w niej pytania o tolerancję, granice wolności i znaczenie korzeni i związku człowieka z domem.
Stała ekipa Szumowskiej
Małgorzata Szumowska to jedna z najciekawszych polskich reżyserek, laureatka wielu międzynarodowych nagród m.in.: Srebrnego Niedźwiedzia dla Najlepszego Reżysera na 65. MFF w Berlinie („Body/Ciało”), Teddy Award na 63. MFF w Berlinie („W Imię…”), Silver Leopard Award na 61. MFF w Locarno („33 sceny z życia”). Odtwórca głównej roli, czyli Mateusz Kościukiewicz grał już w takich jak „Wszystko co kocham”, „W imię”, „Matka Teresa od kotów” czy „Amok”.
Oprócz niego w filmie występują jeszcze m.in. Agnieszka Podsiadlik oraz debiutująca na dużym ekranie Małgorzata Gorol. Za zdjęcia i montaż odpowiadają kolejno stale współpracujący z Małgorzatą Szumowską – Michał Englert i Jacek Drosio. Scenografia to dzieło Marka Zawieruchy, kostiumy Katarzyny Lewińskiej i Julii Jarży, zaś charakteryzacja Waldemara Pokromskiego.