Trzech synów opowiada o trzech ojcach. „Jak ocalić świat na małej scenie?” w Powszechnym

Osobiste historie ojców z Polski, Ukrainy i Afryki są kanwą przedstawienia o nadciągającej katastrofie ekologicznej, głodzie i przyszłości planety. Ich działalność pozostaje śladem planów podboju i męskich fantazji ocalenia świata. Twórcy sztuki „Jak ocalić świat na małej scenie?” zadają sobie pytania, jaką rzeczywistość pozostawili po sobie nasi ojcowie, co możemy zrobić, żeby nie popełniać ich błędów, a także jakie szanse na rozwój zostawimy następnym pokoleniom? Próba odpowiedzi w spektaklu w reżyserii Pawła Łysaka w Teatrze Powszechnym w Warszawie.

Pochodzący z Senegalu Mamadou Góo Bâ przedstawia historię swojego ojca Demby Bâ, który był mechanikiem pokładowym na statku. Aktor Artem Manuilov opowiada o swoim ojcu Alexandrze Voronovie, górniku z Donbasu, a Andrzej Kłak przybliża widzom losy ojca reżysera spektaklu docenta Jana Łysaka, inżyniera rolnictwa i wykładowcy na uniwersytecie w Zarii, twórcy utopijnej metody zbioru zboża w fazie dojrzewającego, zielonego ziarna. Działalność tych trzech ojców odzwierciedla plany i marzenia o „zdobyciu świata i jego ocaleniu”.

– Spektakl opowiada o tym, w jaki sposób ojcowie budują świat podboju i walki o wpływy oraz do czego prowadzą męskie fantazje. Wszystkie trzy punkty widzenia są bardzo osobiste, a nasza praca nad tekstem polegała na spisywaniu opowieści trzech synów o trzech ojcach – podkreśla reżyser.

(fot. Magda Hueckel)

Obsada i twórcy spektaklu

Na scenie, poza Mamadou Góo Bâ, Artemem Manuilovem i Andrzejem Kłakiem, występują także Anna Ilczuk i Kazimierz Wysota. Scenografię zaprojektował Janek Simon, za muzykę odpowiada Andrzej Kłak i zespół, a za reżyserię światła – Piotr Pieczyński.

Za reżyserię odpowiada Paweł Łysak, który od września 2014 roku jest dyrektorem artystycznym stołecznego Teatru Powszechnego. Wcześniej, bo w latach 2000-2003 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Teatru Polskiego w Poznaniu, a od 2006 do 2014 roku – dyrektora bydgoskiego Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki. Współpracował m.in. z Teatrem Dramatycznym w Warszawie i Teatrem im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Jest laureatem wielu nagród m.in. Paszportu Polityki, przyznanego w 2008 roku „za konsekwentne budowanie ambitnego repertuaru”.  Otrzymał też Złoty Krzyż Zasługi za zasługi dla kultury polskiej oraz medal Casimirus Magnus Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.