„Imię nie jest tylko imieniem, nie jest tylko ciągiem liter i sylab, ale opowieścią. Imię, z którym się urodziłem, Eddy Bellegueule, sprowadzało mnie do przeszłości i opowieści, której nie wybrałem i od której chciałem uciec” – pisze w swojej książce „En finir avec Eddy Bellegueule”Édouard Louis. Jak podkreśla Anna Smolar, w świecie przez niego opisanym nie ma miejsca na inność i okazywanie słabości, a każdy objaw delikatności, ambicji czy marzeń o czymś więcej i byciu kimś innym znika pod ciężarem zmordowanych ciał i czerwonych cegieł, które razem tworzą scenerię małego miasteczka.
Powrót Édouarda do historii dorastającego w biednej, robotniczej rodzinie Eddy’ego jest gestem emancypacyjnym. Służy wymazaniu tej osoby, która doświadczyła prześladowania i braku akceptacji ze strony otoczenia. Édouard dokonuje wymazania, aby móc napisać swoją opowieść od nowa. Za scenografię i kostiumy w spektaklu odpowiada Anna Met, za muzykę Jan Duszyński, za reżyserię światła Rafał Paradowski. Współpraca dramaturgiczna to Alicja Kobielarz, a kierownik produkcji jest Justyna Pankiewicz. Asystent reżysera to Filip Jaśkiewicz, asystentką scenografa/kostiumografa – Stefania Jabłońska, a asystentkami produkcji: Monika Balińska i Michelle Stolarek. Inspicjentką jest Maria Lejman-Kasz.
O reżyserce
Anna Smolar to reżyserka teatralna, dramaturżka i tłumaczka. Absolwentka literaturoznawstwa na Uniwersytecie Paris-Sorbonne. Swoje spektakle wystawiała m.in. w Nowym Teatrze w Warszawie, Teatrze Polskim w Bydgoszczy czy Narodowym Starym Teatrze w Krakowie.
Autorka tłumaczenia na język francuski książki Grażyny Jagielskiej – „Miłość z kamienia”. Do jej najgłośniejszych prac należą „Aktorzy żydowscy” w Teatrze Żydowskim w Warszawie, „Kopciuszek” w Starym Teatrze w Krakowie, „Henrietta Lacks” w Nowym Teatrze w Warszawie, „Kowboje” w Teatrze im. Osterwy w Lublinie oraz „Slow motion” w Narodowym Teatrze w Wilnie.
O autorze książki
„Koniec z Eddym”, debiutancka powieść Louisa, odniosła niebywały sukces we Francji i na świecie. Autor w wieku 22 lat otrzymał nominację do Nagrody Goncourtów, jednej z najbardziej prestiżowych nagród literackich na świecie, a jego powieść sprzedała się we Francji w nakładzie ponad 300 tysięcy egzemplarzy i została opublikowana za granicą w 25 językach. Od tego czasu Louis napisał dwie kolejne osnute na faktach powieści: wydaną we Francji w 2016 roku „Historię przemocy” i najnowszą „Qui a tué mon père” (ukazała się w maju 2018 roku).