„Wierny Rusłan” to historia obozowego psa jako metafora zniewolenia w totalitarnym świecie (fot. mat. pras.)
To poruszająca książka porównywana z dziełami Sołżenicyna czy Szałamowa. Gieorgij Władimow poprzez historię obozowego psa Rusłana, pokazał całe okrucieństwo sowieckiej machiny łagrowej. W ten sposób stworzył wstrząsającą metaforę dehumanizacji i zniewolenia w totalitarnym świecie. Książka „Wierny Rusłan” to już klasyka literatury łagrowej, która przyniosła autorowi największy rozgłos. Rozpowszechniana w ZSRR w drugim obiegu, wydana została na Zachodzie w 1975 roku i do dziś nieustannie wznawiana jest na całym świecie.
Po likwidacji obozu Rusłan i inne psy wartownicze zostają wypędzeni. Cała sfora błąka się po okolicy i nie potrafi zapomnieć o minionym życiu w łagrze, który uważała za raj. Psy były tam wykorzystywane do zadań wartowniczych, a surowa tresura odcisnęła na nich niezatarte piętno.
Tęskniący za służbą Rusłan próbuje sam sobie zorganizować łagrowe życie i poszukuje więźniów, których mógłby nadzorować.
O autorze
Gieorgij Władimow (1931–2003) to rosyjski pisarz i dysydent. Prześladowany w ZSRR z powodu działalności opozycyjnej, wyemigrował w 1983 roku do RFN. Obywatelstwo rosyjskie przywrócono mu w 2000 roku.
Napisał m.in. „Katastrofę”, „Trzy minuty ciszy” oraz „Generała i jego armię” (Rosyjska Nagroda Bookera w 1995 roku).
