Żyd i Polak, ofiara i oprawca… Reportaż „Komendant. Życie Salomona Morela”
10 maja, 2020
Sensacyjna komedia o argentyńskich Robin Hoodach. „Pechowi szczęściarze” już na VOD
14 maja, 2020

Też kiedyś poprosisz je o pomoc. Trzy książki na Międzynarodowy Dzień Pielęgniarek

Choć wydane w 2019 roku idealnie pasują na Międzynarodowy Dzień Pielęgniarek (fot. A. Cissowski)

Pielęgniarka to jeden z najbardziej niedocenianych z zawodów. To też coś więcej niż tylko zawód. To właśnie pielęgniarki są „przy łóżku” pacjenta, stale poddane ocenie: chorych, ich rodzin i lekarzy. Wzbudzają skrajne emocje – od uwielbienia, poprzez lekceważenie aż po agresję. Młode i stare, wykształcone i przyuczone, entuzjastyczne i zgorzkniałe. Wciąż zbyt nisko opłacane i ciągle przepracowane. Zbyt rzadko słyszymy głos pielęgniarek, jak naprawdę wygląda ich życie. Taką okazją są wydane w 2019 roku książki: „W czepku urodzone. O niewidzialnych bohaterkach szpitalnych korytarzy”, „Tajemnice pielęgniarek. Prawda i uprzedzenia” i „Pielęgniarki. Sceny ze szpitalnego życia”. Idealna lektura nie tylko z okazji Międzynarodowego Dnia Pielęgniarek.

Kończą trudne studia, dostają niskie pensje. Frustruje je, gdy traktowane są wyłącznie jako pomocnice lekarzy, a przecież wykonują ciężką i wymagającą pracę. Często też niewdzięczną, bo pacjenci potrafią dawać w kość, a jednak kochają to, co robią. Czerpią z pracy ogromną satysfakcję i chcą opiekować się chorymi. Weronika Nawara w książce „W czepku urodzone” pisze o tych niewidzialnych bohaterkach szpitalnych korytarzy.

– To były długie godziny rozmów z pracownikami różnych oddziałów i szpitali z wielu miast i placówek. Rozumiejąc ich przeżycia, analizując przemyślenia i wspominając własne doświadczenia, jeszcze głośniej mogę powtórzyć jedno z moich ulubionych pytań: Jestem pielęgniarką, a jaka jest twoja supermoc? – mówi Weronika Nawara. Jak dodaje, „prowadzi bloga, w którym stara się odczarować wizerunek swojego zawodu”. – Fascynują mnie ludzie. Jestem zakochana w Krakowie, rudych cocker spanielach, śpiewaniu, zimie, anestezjologii i intensywnej terapii, a przede wszystkim w pielęgniarstwie – podkreśla autorka.

„Tajemnice pielęgniarek. Prawda i uprzedzenia”

Sposób, w jaki my, pacjenci, traktujemy przedstawicielki tego zawodu, wiąże się z pokutującym wciąż stereotypem pielęgniarki idealnej – istoty łagodnej, opiekuńczej, dobrej i ofiarnej. Kobiety czułej i współczującej, która ze swej natury pragnie nieść bezinteresowną pomoc. Niestety, tego rodzaju popularne wizerunki pielęgniarek pochodzą z innej epoki. Nasza wyobraźnia najwyraźniej zatrzymała się w ubiegłym stuleciu! W książce „Tajemnice pielęgniarek. Prawda i uprzedzenia” mają głos. Opowiadają o sobie, o trudnych warunkach pracy, o chorych relacjach ze zwierzchnikami, o wzajemnych konfliktach. Z tych opowieści wyłania się portret środowiska, który każe nam się bać, bo etap spolegliwych „sióstr” po prostu się skończył. Pielęgniarki chcą być traktowane przez system jak profesjonalistki, jeśli nie… tym gorzej dla systemu.

Autorka książki Marianna Fijewska to absolwentka dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Każdego dnia zadaje trudne pytania, odkrywa fakty i zbiera opinie w najbardziej gorących, poruszających historiach społecznych. Zazwyczaj idzie pod prąd, dlatego jej teksty stale wywołują dyskusje i polemiki. Dziennikarka prowadzi też program wideo w serwisie WP Kobieta „#11 Pytań” poruszający ważne tematy, takie jak śmierć, choroba czy konflikty z prawem.

„Pielęgniarki. Sceny ze szpitalnego życia”

Christie Watson dwadzieścia lat przepracowała jako dyplomowana pielęgniarka. Większość tego czasu spędziła na dziecięcych oddziałach intensywnej opieki medycznej w rozmaitych szpitalach państwowej służby zdrowia, po czym została specjalistką medycyny ratunkowej i zajmowała się m.in. szkoleniem personelu i pracą kliniczną w międzyoddziałowych zespołach ratunkowych. W swojej osobistej i przejmującej książce uchyla drzwi szpitala i zdradza jego tajemnice. Prowadzi szpitalnymi korytarzami na rozmaite oddziały.

Wcześniaków, które walczą o życie, zawieszone na granicy przetrwania dzięki sieci cewników i opiece pielęgniarek; pacjentów onkologicznych, dzięki czemu można dowiedzieć się, jak wpływa na nich chemioterapia, czy jak instrumentariuszka współtworzy łańcuch pomocy podczas operacji na otwartym sercu. Ponadto jak pielęgniarki z zatłoczonego SOR-u zmuszone są odpierać fale pacjentów otumanionych alkoholem i narkotykami, a także jak wygląda praca w szpitalnej aptece  czy w przyszpitalnej kostnicy.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *