Stał się legendą, choć wcale tego nie pragnął. „Czapkins”, czyli Tomek Mackiewicz

Przez całe życie niemożliwe zmieniał w realne. Osiem lat temu Tomek Mackiewicz wyznaczył sobie cel, że jako pierwszy człowiek wejdzie zimą na wierzchołek Nanga Parbat (8125 m n.p.m.). Do wyścigu przystąpiły największe gwiazdy himalaizmu, ale „Czapkins” nie chciał się ścigać i być gwiazdą. Chciał zdobyć nieobliczalną Nagą Górę na własnych zasadach. Książka autorstwa Dominika Szczepańskiego to historia o miłości i samotności, uzależnieniu i wyzwoleniu, poszukiwaniu prawdy i walce z własnym ego. A także o niezwykłym marzeniu, które zmieniło życie Mackiewicza i ludzi wokół niego. Ale przede wszystkim to opowieść o wolności, jej pragnieniu i wcielaniu w życie, do końca.

Po śmierci Mackiewicza Szczepański wyruszył w podróż wiodącą od Działoszyna, gdzie Tomek przeżywał pierwsze przygody, aż po bazę pod Nanga Parbat w Pakistanie. O Tomku opowiadają ojciec Witold, była żona Joanna Kondracka, przyjaciele z Polski i Irlandii. Kiedy zaczynał, zamiast lin miał przecenione sznurki ze sklepu rolniczego i życiorys jak nerwowy kardiogram naznaczony zwycięstwami i porażkami. Wśród himalaistów do końca pozostał outsiderem. Nie skończył kursów wspinaczkowych, nie miał pieniędzy ani sponsorów, w drodze na szczyt nie wspierało go grono pomocników. Mieszkańcy himalajskich wiosek, do których dotarł autor książki, wspominają go z czułością. – Był jednym z nas – podkreślają.

Z czułością mówią o nim ci, którzy pamiętają jego walkę z nałogiem, i ci, którzy widzieli, jak pracuje z trędowatymi w Indiach. Również jego najbliżsi oraz wspinaczkowi partnerzy, a zarazem przyjaciele: Marek Klonowski i Elisabeth Revol, z którą wyruszył w swoją ostatnią wędrówkę. Ona przywołała wspomnienia wspólnych wypraw i losy niezwykłego partnerstwa, które zaprowadziło ich na szczyt Nanga Parbat. Przebieg brawurowej akcji ratunkowej opisują emocjonująco uczestnicy zdarzeń: Adam Bielecki, Jarosław Botor, Denis Urubko i Piotr Tomala, którzy spod K2 ruszyli, by pomóc Tomkowi i Elisabeth. O Tomku opowiada również Anna Solska-Mackiewicz, dla której był największą miłością w życiu. Dzięki tym spotkaniom Dominik Szczepański stworzył wielowymiarowy portret człowieka, który stał się legendą, choć wcale tego nie pragnął.

Jeśli masz marzenie, zacznij je spełniać

„Tomek to niesamowita postać. Wyszedł z narkotyków, odnalazł życiową drogę w górach. Myślę o nim jako o świetnym wspinaczu. Tym wszystkim, którzy śmieją się ze stylu, w jakim działał Tomek, krytykują go jako himalaistę, chciałbym powiedzieć, że Tomasz Mackiewicz zdobył w lekkim stylu jeden z najtrudniejszych ośmiotysięczników. Dokonał tego częściowo nową drogą i to w zimie. To sportowe osiągnięcie na skalę światową. Osiągając wymarzony cel postawił jednocześnie pomnik ludzkiej niezłomności. Z historii Tomka wybrzmiewa przesłanie, że jeśli, masz marzenie, to zamiast szukać wymówek  po prostu zacznij je spełniać” – uważa Adam Bielecki, himalaista.

„U Tomka fascynowało mnie, że potrafi zamienić górę w swój dom. To było zawsze moim marzeniem. Mackiewicz był objawieniem, powrotem do czystych intencji, czystego alpinizmu. Zginął człowiek, czuję, że pokrewna mi dusza. Człowiek, którego doskonale rozumiem, nieskazitelny, czysty w swojej relacji z górą. Ktoś, kto podjął się pięknego dzieła. Prawdziwy artysta, być może jedyny w całym polskim wspinaniu. To, czego dokonali z Revol jest jednym ze znakomitszych osiągnięć w historii himalaizmu. Kobieta z mężczyzną realizują niebywale przygodowe przedsięwzięcie. To jest podróż, przy której bledną wszystkie inne wędrówki” – dodaje Wojtek Kurtyka, zdobywca Złotego Czekana za całokształt dokonań wspinaczkowych.  

O autorze

Dominik Szczepański to współautor bestsellerowej biografii Adama Bieleckiego „Spod zamarzniętych powiek”, który sam był świadkiem zmagań Tomka Mackiewicza z Nagą Górą podczas słynnej wyprawy w 2016 roku. Opisał je w książce „Nanga Parbat. Śnieg, kłamstwa i góra do wyzwolenia”, której był współautorem.