To prawdziwe historie zakonnic, które ratując innych – ginęły (fot. wikipedia.org)
Były sanitariuszkami, działały w AK, wspierały powstańców, karmiły ich i ukrywały. Ponadto leczyły cywilów i żołnierzy, przygarniały tysiące dzieci – sierot wojennych, organizowały modlitwy i duchowo wspierały załamanych ludzi. Do tej pory o zaangażowaniu warszawskich klasztorów mówiło się niewiele, a opisanych zostało zaledwie kilka zgromadzeń. Tymczasem skala pomocy niesionej przez zakonnice skrwawionej Warszawie była ogromna i trudno ją przecenić. Książka Agaty Puścikowskiej „Siostry z powstania” zawiera portrety bohaterek, kobiet z krwi i kości oraz ich nieznane dotąd dramatyczne historie. Dzięki dotarciu do archiwów zgromadzeń zakonnych, nieznanych dokumentów, wspomnień oraz prywatnych dzienników, powstała książka, a zarazem przewodnik po klasztorach powstańczej Warszawy.
Opisy życia codziennego w schronach, walki o kawałek
chleba i kubek wody dla rannych, dramatyczne, a bardzo często pomijane losy
mieszkańców wysiedlonych z miasta po upadku powstania składają się na opowieść
o bohaterstwie, ufności i wierze oraz nadziei wbrew wszystkiemu. Niewątpliwie
to również dzięki odwadze, zorganizowaniu, przedsiębiorczości i sprytowi sióstr
powstańcy wytrwali aż 63 dni. Gdyby nie ofiarność i nadludzki wysiłek tych,
które walczyły, również karmiąc głodnych, piorąc bandaże chorym i otwierając
klauzurę przed bezdomnymi, cywilnych ofiar w powstaniu warszawskim byłoby o
wiele więcej.
„Robiłyśmy,
co się dało, by choć tyle współczucia okazać tej skrwawionej,
bólem szarganej Matce – Ojczyźnie: bronić ją, ratować, wspierać jej siły w agonii” – to fragment kroniki
powstańczej jednego z zakonów.
O
autorce
Agata Puścikowska
to dziennikarka, felietonistka i reportażystka związana z tygodnikiem „Gość Niedzielny”, Polskim Radiem i telewizją Polsat Rodzina. Autorka wielu książek, m.in. „Wojenne siostry, I
co my z tego mamy?”.
