„Reporterka” Hanny Krall. Autobiograficzna opowieść z 50 lat rozmów

Jedna z najznakomitszych polskich pisarek, reporterek i dziennikarek, Hanna Krall 20 maja kończy 90 lat! Z tej okazji wznowienia doczekała się jej książka „Reporterka”, której autorką jest wspólnie z Jackiem Antczakiem. O tym, że to już kultowa pozycja niech świadczy fakt, że jej egzemplarze znajdują się m.in. w Bibliotece Kongresu USA i Bibliotece w Jerozolimie. „Reporterka” to synonim Hanny Krall – opowieść o najsłynniejszej i najczęściej na świecie tłumaczonej polskiej autorce literatury non-fiction (ponad 100 tłumaczeń na 33 języki). Ta biografia to wywiad-rzeka przeprowadzony przez prawie sto osób. Rozmowy odbywały się na przestrzeni pięćdziesięciu lat. Książka skonstruowana została z cytatów z wywiadów (prasowych, radiowych, telewizyjnych, internetowych) według pomysłu Jacka Antczaka i przy aktywnym udziale Hanny Krall. Zawiera szeroki zakres tematów: o życiu i śmierci, pracy, moralności, podejściu do duchowości, literaturze, poglądach, jej reportażach, książkach, bohaterach i przyjaciołach.

Jacek Antczak postanowił stworzyć wywiad absolutny z autorką „Zdążyć przed Panem Bogiem” z dostępnych materiałów. Przejrzał więc archiwa i z istniejących rozmów skomponował jedną. Ten zmontowany dialog to opowieść spójna, głęboko intrygująca i dająca wgląd w warsztat, wrażliwość, widzenie świata i sposób myślenia niezwykłej pisarki, reporterki i postaci, jaką jest Hanna Krall.

W „Reporterce” opowiada o spotkaniu z Markiem Edelmanem, który miał jej tylko sprawdzić tekst o pionierskiej operacji wszczepienia bypassów. O kartkach, które zostawiał jej w drzwiach Krzysztof Kieślowski. O czarniutkiej dziewczynce z wielkimi oczami, która przewija się przez wiele jej reportaży i książek. O dopisywaniu sceny do „Makbeta” na prośbę Krzysztofa Warlikowskiego. O listach i telefonach od osób, które potem znalazły się w jej tekstach. O ludziach z Rio de Janeiro, Toronto i Iowa. O duchach, które nie mogą odejść. A w końcu o świecie, który kiedyś był całością, i o najgłębszym sensie swojego pisarstwa.

O autorach 

Hanna Krall to pisarka, reporterka i dziennikarka. Ukończyła dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1955 roku pracowała w redakcji „Życia Warszawy”, w latach 1969–1981 w „Polityce”, a między 1982 a 1987 rokiem była zastępczynią kierownika literackiego Zespołu Filmowego „Tor”. Światową sławę przyniósł jej wywiad z Markiem Edelmanem „Zdążyć przed Panem Bogiem” (1977). Wydała także zbiory reportaży, m.in. „Trudności ze wstawaniem”(1990), „Taniec na cudzym weselu” (1994), „Dowody na istnienie” (1996), „Tam już nie ma żadnej rzeki” (1998), „To ty jesteś Daniel” (2001), „Wyjątkowo długa linia” (2004), „Król kier znów na wylocie” (2006), „Różowe strusie pióra” (2009), „Biała Maria” (2011), „Synapsy Marii H.” (2020) czy „Jedenaście” (2024). Jest także autorką powieści: „Sublokatorka” (1985) i „Okna” (1987). 

Jej teksty były podstawą scenariuszy filmów Krzysztofa Kieślowskiego czy Jana Jakuba Kolskiego, współpracowała również z Krzysztofem Warlikowskim. Laureatka wielu nagród, m.in. Dziennikarskiego Lauru (2009) przyznawanego przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich i Nagrody Literackiej im. Władysława Reymonta (2009). W 2014 roku otrzymała Nagrodę Literacką im. Juliana Tuwima za całokształt twórczości, w 2017 Nagrodę Literacką m.st. Warszawy w kategorii „Warszawski Twórca”. Rada Języka Polskiego przyznała jej tytuł Ambasadorki Polszczyzny w Piśmie (2021). Odznaczona Orderem Ecce Homo (2001), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2005) i złotym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2014).

Jacek Antczak to wrocławianin urodzony w Kaliszu, reporter, publicysta, wykładowca dziennikarstwa. Absolwent kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim. Za reportaże i wywiady otrzymał wiele dziennikarskich wyróżnień, w tym nagrodę Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Dwukrotnie nominowany do nagrody Grand Press, uhonorowany medalem Zasłużony dla Kultury Dolnego Śląska. Swoje reportaże wydał w zbiorze „W Radwanicach najlepiej idą romanse” (2004). Opublikował też książkę „Wrocławianie” (wraz z Anną Fluder, 2008) i biografie: „Adam Wójcik. Rzut bardzo osobisty” (2013), „Prezydent. Rafał Dutkiewicz (nie tylko) o Wrocławiu” (2018) i „Piotr Hercog. Ultrabiografia” (2019). Napisał i skomponował dwieście piosenek i wierszy, które wykonywał z zespołem Wolny Wybór. Przebiegł dwanaście maratonów.