Poruszający, mocny i wielowymiarowy portret. „Kotański. Bóg Ojciec. Konfrontacja”

To barwna, wstrząsająca i dociekliwa biografia człowieka, który poświęcił wszystko dla tych, których nikt inny nie dostrzegał. Przedstawia nie tylko powstawanie legendy Marka Kotańskiego oczami jego pierwszych pacjentów, współpracowników czy rodziny, ale też historię Monaru, polskiej służby zdrowia i (nie)radzenia sobie przez państwo z osobami dotkniętymi problemem narkotykowym, alkoholizmem czy bezdomnością. Dla autorki Anny Kamińskiej to pierwsza biografia poświęcona mężczyźnie. Książka „Kotański. Bóg Ojciec. Konfrontacja” ukazuje jak wiele jeszcze mamy do przepracowania, by stać się społeczeństwem wolnym od dyskryminacji, hipokryzji czy nietolerancji i… znieczulicy.

Przełom lat 60 i 70 XX wieku. Oficjalnie problem narkotykowy w PRL-u nie istnieje. W rzeczywistości coraz więcej młodych ludzi sięga po morfinę, czy pierwszą polską amfetaminę, odurza się, biorąc leki i wąchając kleje. Początkujący psycholog Marek Kotański problem zauważa i zaczyna działać. Odważnie, z uporem i bez kompromisów. Traktowany przez swoje pacjentki i pacjentów jak ojciec, a potem bóg, dzięki empatii, pasji i niezrównanej intuicji pozwala im powrócić do normalnego życia.

Wielu krytykuje jego metody i mówi o nim „kontrowersyjny”, dla innych to „genialny terapeuta”. Z potencjałem do bycia gwiazdą, będzie porywać tłumy w ogólnopolskich akcjach. Pełen sprzeczności, domagający się od innych nieustającej uwagi, uwielbienia i akceptacji. Otrzymujący mnóstwo dowodów miłości i pogrążony w samotności.

Fragment książki

„Chcieliśmy leczyć się u niego, a potem robić z nim Monar, bo ważniejsze były dla nas jego empatia, intuicja i fach w ręku niż to, że jest narcyz, autokrata, egocentryk czy ma inne wady, jak każdy śmiertelnik. Istotne było dla nas, że kochał ludzi, a nie te wszystkie fanaberie czy furie, kiedy jak każdy wpadał w szał. Wybaczaliśmy mu wiele, bo widzieliśmy, że on nie traci rezonu, jeśli chodzi o chęć niesienia pomocy, i ludzie wciąż pozostają dla niego niekończącą się opowieścią”.

– Kiedyś prowadziłam tygodniową szkołę letnią dla terapeutów, w Ryni nad Zalewem Zegrzyńskim, w ramach programu Fundacji Batorego dotyczącego zapobiegania alkoholizmowi i innych uzależnień. Zaproszony gościnnie Marek Kotański miał autorski wykład o leczeniu młodocianych narkomanów. Z dwoma swoimi psami u stóp, w motocyklowej kurtce, z kucykiem z siwiejących włosów, zaczarował salę jak poeta, jak misjonarz, jak… Bóg, który wie wszystko o wszystkim najlepiej. I mimo że słuchaczami byli dyplomowani psycholodzy – doświadczeni instruktorzy terapii odwykowej, a nawet paru psychiatrów, znających się na alkoholowym odwyku jak mało kto, przyjęli filozoficzno-ewangeliczne wywody Kotana owacją na stojąco. Nie z powodu jego metodologii, lecz z nadprzyrodzonej aury tytana, który „robakom” potrafił przypinać skrzydła i jeszcze nauczył ich latać – wspomina dr Ewa Woydyłło-Osiatyńska.

O autorce

Anna Kamińska to absolwentka polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Publikowała m.in. w „Gazecie Wyborczej”. Autorka książek: „Odnalezieni. Prawdziwe historie adoptowanych” (2010) oraz bestsellerowych biografii: Haliny Krüger-Syrokomskiej „Halina” (2019), Wandy Rutkiewicz „Wanda” (2017) i Simony Kossak „Simona” (2015).

Za tę ostatnią nominowana do Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego. Laureatka tej nagrody za wydaną w 2017 roku książkę „Białowieża szeptem. Historie z Puszczy Białowieskiej”. Nominowana do Bestsellerów Empiku za „Wandę”. Laureatka Grand Prix XXIV Festiwalu Górskiego im. Andrzeja Zawady za „Halinę” – Książkę Górską Roku 2019 oraz również za „Halinę” – laureatka Nagrody Literackiej Zakopanego 2020.