Z nieznanych dotąd listów, zdjęć i dokumentów autorka układa historię swojej niezwykłej rodziny. W jej barwnej opowieści powraca też powojenny świat literacki i filmowy oraz skomplikowana rzeczywistość lat pięćdziesiątych. Wnuczka Broniewskiego nie cenzuruje jego życiorysu i nie unika trudnych tematów, takich jak jego poemat o Stalinie, choroba matki i okoliczności jej śmierci czy komunizm babki. Otwarcie pisze m.in. o jego chorobie alkoholowej, która sprowadziła cierpienie nie tylko na niego, ale i na jego bliskich.
Siłą tej książki jest jej emocjonalny ładunek, szczególnie ukazanie niezwykłej więzi pomiędzy Broniewskim a jego ukochaną córką, która wyłania się z ich listów. Z kolei archiwalne dokumenty ujawniają ciekawe, czasem burzliwe kulisy wspólnej pracy ojca i córki nad filmem „Wisła”, którego realizację przerwała śmierć 24-letniej reżyserki. W tle widać zatrzymaną w odległych czasach stalinowskich całą rodzinę. Tacy, jacy byli na co dzień. W rolach ojców, córek, matek i dziadków. Jak mieszkali, pracowali, spędzali wakacje, o czym myśleli, w co wierzyli. Całość uzupełnia bogactwo niepublikowanych dotąd materiałów z rodzinnego archiwum.
O autorce
Ewa Zawistowska, ukończyła socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. Jej świetnie zapowiadającą się karierę dziennikarską przerwała nieuleczalna, dziedziczna choroba. Zaczęła wtedy pisać wiersze i piosenki dla dzieci, wydała kilka książek. Przed dziewiętnastoma laty przeprowadziła się do Grecji, gdzie mieszka do dziś w maleńkiej górskiej wiosce.