Pobożni władcy czy żądni krwi zbrodniarze? Odpowiedź daje „Drapieżny ród Piastów”

Do niedawna wydawało się, że o pierwszych władcach Polski wiadomo wszystko. Tymczasem najnowsze odkrycia naukowe pokazują, że im więcej o Piastach wiemy, tym więcej pojawia się nowych pytań i tajemnic do odkrycia. Z fenomenem tego rodu postanowił zmierzyć się popularyzator historii Sławomir Leśniewski. Jego „Drapieżny ród Piastów” to nie tylko porcja rzetelnej historycznej wiedzy, ale przede wszystkim pasjonująca opowieść o polskich władcach, ich namiętnościach i słabościach.

Bolesławowie Chrobry, Szczodry i Krzywousty, a obok nich postaci, których historycy niesłusznie spychają na drugi plan, takie jak siostra Mieszka I – Adelajda albo Bolesław Rogatka. Łączy ich jedno, że na tle innych dynastii wyróżniali się nietuzinkową osobowością oraz inteligencją połączoną częstokroć z geniuszem politycznym. Jednocześnie byli też znani z okrucieństwa, porywczości i bezwzględności w sprawowaniu rządów. Bezlitośnie i bez skrupułów rozprawiali się ze swoimi przeciwnikami, nawet z najbliższymi krewnymi.

Konflikt księcia Bolesława z biskupem Stanisławem, rzeź w Gąsawie i bunt wójta Alberta za czasów Łokietka w książce Leśniewskiego nabierają nowego wymiaru. Opisywane wydarzenia śledzi się tak, jakby się oglądało wciągający i oddający historyczne realia serial.

O autorze

Sławomir Leśniewski, urodzony w 1959 roku, to doświadczony popularyzator historii, autor kilkunastu książek, m.in.: „Potop. Czas hańby i sławy” (2017), „Historia Polski” (1994, 2010), „I i II wojna światowa” (2011),  „Jan Zamoyski – hetman i polityk” (2008), „Książę Józef. Wódz i kochanek” (2012), „Mata Hari. Zdradzona przez wszystkich” (2013), „Historia tajemnic” (2007), „Poczet polskich królów i książąt” (2011), „Poczet hetmanów polskich i litewskich” (1992), „Wojsko Polskie w służbie Napoleona. Legia Nadwiślańska, lansjerzy nadwiślańscy” (2008) oraz monografii bitew (Jerozolima 1099, Konstantynopol 1204, Marengo 1800, Wagram 1809).

Publikował również artykuły historyczne m.in. w „Polityce”, „Rzeczpospolitej” i „Focusie”. Z zawodu jest adwokatem.