Wystawa obejmuje blisko sto drzeworytów z epoki Edo (1603-1868), których główną bohaterką jest kobieta (jap. onna), sportretowana przez najświetniejszych japońskich mistrzów. Są wśród nich nazwiska takich artystów, jak Suzuki Harunobu (1724-1770), zwany ojcem barwnego drzeworytu, Torii Kiyonaga (1752-1815), ujmujący sceny w wyrafinowane formaty wąskich kompozycji, czy założyciel szkoły Utagawa – mistrz Toyokuni (1769-1825), nadający swoim modelkom subtelnie wyszczuplone proporcje. Wśród piewców kobiecej urody nie zabrakło też znakomitego przedstawiciela tzw. złotego okresu drzeworytu – Kitagawy Utamaro (1753-1806).
Dzieła prezentowane na wystawie w Podchorążówce są jednymi z najcenniejszych japońskich grafik w polskich zbiorach. Kolekcja należy do Muzeum Narodowego w Krakowie, a jej główny trzon stanowią drzeworyty podarowane przez polskiego znawcę tej sztuki – Feliksa Mangghi Jasieńskiego w 1920 r.
(fot. Paweł Czarnecki)
Ideał kobiecej urody na przestrzeni wieków
Japońskie grafiki stanowią opowieść o kobiecie, jej wdzięku, emocjach, ekstazie i uniesieniach. Pokazują ideał kobieciej urody i to, w jaki sposób zmieniał się on na przestrzeni XVII-XIX wieku, w oparciu o modne desenie wzorzystych kimon, a także charakterystyczne japońskie fryzury, definiujące wiek, profesję i stan.
Artyści z epoki Edo, przyglądając się różnym aspektom życia, stworzyli m.in. wizerunek kobiety-matki w relacjach z dziećmi [jap. boshi-e], kobiety wojowniczki zwanej po japońsku onna bugeisha czy aktorskich yakusha-e, które przedstawiają aktorów teatru kabuki odtwarzających kobiece role. Japońska kobieta jest też bohaterką zobrazowanego przez mistrzów epoki Edo świata metafizycznego, gdzie zjawy transcendentnych wyobrażeń kuszą, straszą i niepokoją.
(fot. Paweł Czarnecki)
Shunga – japońskie obrazy erotyczne
Wystawa wprowadza w świat historii miłosnych, skomplikowanych losów kochanków i wątków dramatycznie kończących się np. podwójnym samobójstwem [jap. shinju-mono]. Postaci sportretowane zostały w chwili wzajemnego zauroczenia, delikatnych spojrzeń i subtelnych gestów. Dzielnice uciech, które często stanowią tło wydarzeń, są również ważnym przyczynkiem do opowieści o erotyce tamtych czasów. Powstała w tym kontekście bogata i bardzo istotna artystycznie twórczość – erotyki zwane po japońsku shunga.
Ekspozycja pozwala przyjrzeć się kobiecemu pięknu wzbogacona została dodatkowo o kimona, pasy obi, a także przedmioty rzemiosła artystycznego – lustra, grzebienie i szpile do włosów.
4 Komentarze
Zabrakło w artykule odniesienia do źródła, tudzież wspomnienia, że został praktycznie skopiowany z https://www.lazienki-krolewskie.pl/pl/wydarzenia/onna-piekno-sila-ekstaza-kobieta-w-sztuce-epoki-edo .
Dzień dobry,
W przypadku tego typu informacji bazujemy na informacjach prasowych oraz ogólnodostępnych u źródła, także nie ma mowy o “kopiowaniu”, a raczej rzetelnym podaniu informacji dalej.
Pozdrawiamy
Dzień dobry,
Rzetelne podanie informacji wręcz wymaga podania źródła. Uczą tego chyba już w szkołach podstawowych, przy pisaniu wypracowań :). Miłego dnia!
Bardzo nam przykro, że nawet tak szczytna inicjatywa jak informowanie pro publico bono o wydarzeniach kulturalnych, za co poszczególne instytucje są nam za każdym razem wdzięczne, bo same dzielą się chętnie materiałami, zarówno tekstowymi, jak i fotograficznymi, spotyka się z krytyką. Pozdrawiamy!