Tytułowy Yuli to przydomek, który nadaje Carlosowi Acoście jego ojciec Pedro. Od najmłodszych lat uciekał on od wszelkiej dyscypliny i edukacji, a życia uczył się głównie na ulicach zaniedbanej dzielnicy w Hawanie.
Jednak Pedro wie, że jego syn ma wrodzony talent i zmusza go do udziału w zajęciach tanecznych. Wbrew swojej woli i mimo początkowej niesubordynacji, Yuli zachwyca się światem tańca. Wkrótce zaczyna tworzyć własną legendę, jako jeden z najlepszych tancerzy swojego pokolenia.
O reżyserce
Iciar Bollain, urodzona w 1967 roku w Madrycie, karierę w branży filmowej rozpoczęła od aktorstwa, ale szybko zafascynowała się reżyserią. Z powodzeniem, bo już jej debiutancka tragikomedia „Hola, estás sola?” zdobyła szereg nagród i uznanie hiszpańskich krytyków. Drugi film, „Kwiaty z innego świata” został wyróżniony w Cannes, a za kolejny – „Moimi oczami” otrzymała nagrody Goya za reżyserię i scenariusz. Jeszcze większym powodzeniem cieszył się „Nawet deszcz”, który zgarnął 13 nominacji do „hiszpańskich Oscarów” i ostatecznie zwyciężył w trzech kategoriach. Dostrzeżono go także na Berlinale oraz przyznano nominację do Europejskiej Nagrody Filmowej. Obraz, podobnie jak późniejsze „Drzewko oliwne” (2016), był również oficjalnym kandydatem Hiszpanii do nominacji oscarowej.
Prywatnie i zawodowo Iciar Bollain jest związana z uznanym brytyjskim scenarzystą Paulem Lavertym, stałym współpracownikiem Kena Loacha i autorem nagrodzonego na Festiwalu w San Sebastian scenariusza „Yuli”.