Nigdy niepublikowane listy, nieznane fakty. „Kossakowie” rozliczani z przeszłości

Romanse i skandale, których nie udało się ukryć, dwie niezawinione śmierci oraz rodzinne tajemnice ujawnione po latach. Joanna Jurgała-Jureczka pokazuje dwie rodziny i dwa domy braci bliźniaków Wojciecha i Tadeusza Kossaków w zupełnie innym świetle, jakby zatrzymanych w kadrze. Ich dramat, ale i to, co przetrwało ponad upadkiem opisuje w książce „Kossakowie. Biały mazur”. To już kolejna pozycja biografki Zofii Kossak i autorki „Kobiet Kossaków” w której ujawnia ona nieznane i zaskakujące fakty dotyczące tej ziemiańskiej i artystycznej rodziny.

Tadeusz i Wojciech Kossakowie to synowie znanego malarza Juliusza. Byli bliźniakami i na dodatek ożenili się z pannami Kisielnickimi, które były kuzynkami. Tadeusz i Anna byli rodzicami znanej pisarki – Zofii Kossak-Szczuckiej-Szatkowskiej. Wojciech i Maria wydali na świat poetkę – Lilkę, czyli Marię Pawlikowską-Jasnorzewską, satyryczkę – Madzię, czyli Magdalenę Samozwaniec  oraz malarza – Jerzego Kossaka. Jak to się stało, że domy podobnych do siebie jak dwie krople wody braci, które prowadziły tak podobne do siebie kobiety, prawie siostry – były odległe, jak dwa różne światy?

Książka „Kossakowie. Biały mazur” to przede wszystkim próba odpowiedzi na pytanie: czego jeszcze o nich nie wiemy oraz jakie tajemnice skrywają ich domy? Chodzi oczywiście o majątek Górki Wielkie oraz Kossakówka w Krakowie. Autorka szuka odpowiedzi na dalsze pytania: jakie niezawinione winy ma na swoim sumieniu Jerzy Kossak oraz czy Lilka była jedynie subtelną poetką, Magdalena – królową satyry, życie traktującą z przymrużeniem, a Zofia matką-Polką? Do kogo pisali w tym samym czasie listy miłosne syn i ojciec: Wojciech i Jerzy? To także próba rozliczenia się z mijającym życiem przez znaną pisarkę Zofia Kossak-Szczucka-Szatkowska

Tytułowy biały mazur to ostatni taniec przed ranem (fot. mat. pras.)

O autorce

Joanna Jurgała-Jureczka to historyk literatury, była dziennikarką oraz kierownikiem Muzeum Zofii Kossak-Szatkowskiej w Górkach Wielkich. Cechuje ją praca w białych rękawiczkach, ostrożnie i z pietyzmem dotyka zamkniętej w dokumentach przeszłości. Wiele godzin spędza w archiwach, gdzie potrzebny jest nie tylko warsztat naukowca, ale i dociekliwość detektywa.

Jest autorką książek „Tajemnice prowincji” i „Siedem spódnic Alicji”. Od prawie 25 lat pisze o niepospolitej, a właściwie genialnej rodzinie Kossaków. Wydano książki „Zofia Kossak. Opowieść biograficzna”, „Kobiety Kossaków”. Została laureatka Śląskiej Nagrody im. Juliusza Ligonia.