Lady Gaga podczas inauguracji prezydenckiej na Kapitolu (fot. flickr.com)
Piosenkarka, aktorka, wizjonerka, aktywistka, ikona. Choć wizerunek Lady Gagi jest szokujący i nierzadko bulwersujący, tak naprawdę to szalenie pracowita i wytrwała artystka, która skutecznie realizuje wszystkie swoje wizje i plany. W biografii „Lady Gaga. Applause” można znaleźć wypowiedzi gwiazdy, w których tłumaczy, kim się inspirowała, jak konsekwentnie budowała swoją legendę i jaką cenę płaci za sukces. „Za każdym razem, kiedy ktoś mówił mi, że nie jestem dość dobra […], postanawiałam sobie, że nie dam się złamać. Za każdym razem, kiedy słyszałam »nie«, była to dla mnie motywacja, żeby pracować jeszcze więcej” – można przeczytać we fragmencie książki autorstwa Annie Zaleski. Poznajcie najpotężniejszą gwiazdę współczesnej muzyki pop i dołączcie do grona little monsters.
Annie Zaleski udowadnia, że Lady Gaga to performerka i absolutna indywidualistka, która wciąż stwarza siebie na nowo i nie obawia się ryzykownych decyzji. Nie sposób zapomnieć o jej „mięsnym” stroju na gali MTV Video Music Awards i afery z połykaniem różańca w teledysku do piosenki Alejandro.
Dlaczego zdecydowała się na takie prowokacje? Czego najbardziej we współpracy z Lady Gagą żałuje szef wytwórni płytowej Island Def Jam? Dlaczego to właśnie ją wybrano do roli Patrizii Reggiani w filmie „Dom Gucci”? Jaka jest Gaga, gdy schodzi ze sceny? Ta książka to nie tylko nieznane fakty o ikonie muzyki pop, wypowiedzi jej współpracowników i przyjaciół, ale także nigdy niepublikowane zdjęcia z jej młodości i początków kariery.
Fragmenty książki
Jeszcze głośniej było o niej za sprawą taneczno-klubowego skeczu w powtarzającym się cyklicznie formacie „Deep House Dish”, w którym wystąpiła z nią również Madonna. Kobiety udawały rywalizujące ze sobą, bijące się i obrzucające się wyzwiskami artystki. „Wiesz co, Madonna? Jestem o wiele seksowniejsza niż ty!” – mówi w pewnym momencie Lady Gaga, na co Madonna ripostuje: „Co to w ogóle za pseudonim, Lady Gaga? Brzmi jak nazwa jedzenia dla niemowląt”, na co Gaga odpowiada: „To pseudonim, który widnieje na pierwszym miejscu listy »Billboardu«!”
(…)
Pod koniec 2009 roku stroje Gagi stawały się coraz bardziej wymyślne i skomplikowane. W grudniu wystąpiła na koncercie Royal Variety Performance w Blackpool, grając na zawieszonym w powietrzu pianinie, ubrana w czerwoną lateksową sukienkę z bufiastymi rękawami, kryzą rodem z epoki elżbietańskiej i trenem długim na sześć metrów. Na zdjęciach ze spotkania z królową Elżbietą II Gaga wygląda niczym kreskówkowy szop z powodu czerwonej, brokatowej oprawy oczu.
(…)
„Chcę być zapamiętana przede wszystkim za przesłanie, jakie towarzyszy albumowi „Born This Way” – mówiła Gaga w wywiadzie dla pisma „Vogue”. – Chciałabym zostać zapamiętana jako ta, która wierzy, że wszyscy jesteśmy równi. Chciałabym zostać zapamiętana za to, że byłam odważna i inna”.
(…)
Obecnie The Born This Way Foundation pracuje nad programami i inicjatywami wspólnotowymi, prowadzi badania i dostarcza zasoby, które mają pomóc młodym w odniesieniu sukcesu. Sama Gaga również pozostaje głęboko zaangażowana w działalność fundacji, na przykład wykorzystuje stronę internetową do poruszania tematów związanych ze zdrowiem psychicznym. W 2016 roku ujawniła, że cierpi na PTSD – zespół stresu pourazowego – który jest następstwem kilku trudnych sytuacji z przeszłości. Jedną z nich był gwałt, jakiego dopuścił się na niej starszy producent. Po tym wyznaniu Gaga umieściła na stronie fundacji list otwarty, w którym opisała swoją aktualną sytuację. „Chorobom psychicznym często wciąż jeszcze towarzyszy wstyd, dlatego tak ważne jest dla mnie, żebyście wiedzieli, że jest nadzieja i szansa na wyzdrowienie” – napisała we fragmencie listu, z którego jasno wynikało, że gwiazda nie chce izolować ludzi od bólu.
(…)
Podczas ceremonii rozdania Oscarów Cooper i Gaga wystąpili razem i zaśpiewali „Shallow”, zacierając granicę między fantazją a rzeczywistością. Kiedy rozległy się pierwsze, chwytające za serce dźwięki gitary, para ruszyła na scenę ze swoich miejsc w pierwszym rzędzie, trzymając się za ręce. Cooper zaśpiewał początkowe wersy bezpośrednio do Gagi, która najpierw stała bez ruchu, by po chwili usiąść do fortepianu i przejąć kontrolę nad występem. Z każdym dźwiękiem jej głos stawał się coraz bardziej intensywny i żarliwy aż do energetyzującego finału, którego kulminacja nastąpiła w momencie, kiedy Cooper siadł obok niej przy fortepianie i wspólnie dokończyli piosenkę, śpiewając do jednego mikrofonu. W tym intymnym wykonaniu idealnie udało im się uchwycić subtelność i burzliwość związku, który stworzyli na ekranie.
O autorce
Annie Zaleski to nagradzana dziennikarka, krytyczka muzyczna i pisarka. Pisze m.in. dla magazynów „Rolling Stone”, „NPR Music”, „The Guardian”, „Salon”, „Time”, „Billboard” oraz „The Los Angeles Times”. Mieszka w Cleveland w Ohio.
