Michelle cieszy się spokojną emeryturą na burgundzkiej wiosce, gdzie na co dzień większość czasu spędza ze swoją wieloletnią przyjaciółką Marie-Claude (Josiane Balasco). Bohaterka przygotowuje się do wizyty mieszkających w Paryżu córki i wnuka Lucasa, który ma spędzić z nią najbliższy tydzień wakacji. Kiedy przyjeżdżają, zestresowana ich wizytą kobieta przez przypadek serwuje im na lunch trujące grzyby. Valérie szybko wraca do zdrowia, ale zabrania matce widywać się z wnukiem. Czując się samotna i winna, Michelle popada w depresję – aż do czasu, gdy syn jej przyjaciółki Marie-Claude wychodzi z więzienia… I tu dopiero zaczyna się gęsta akcja – jak to zazwyczaj bywa u Ozona.
Film znalazł się w selekcji kilku miedzynarodowych festiwali, m.in. w Londynie, Namurze czy Toronto. Z kolei z imprezy w San Sebastian wyjechał z dwoma nagrodami: za Najlepszą rolę drugoplanową dla Pierre’a Lottina oraz Nagrodą Jury za najlepszy scenariusz.
Recenzje prosto ze światowych magazynów
„Ten film Ozona jest jak szlachetne wino z najwyższej półki” – uważa ScreenDaily. Z kolei Deadline napisał: „żadne słowo nie jest tu zmarnowane, żadne informacje o postaciach nie są przesadzone. Fabuła rozwija się w dokładnie skalibrowanym tempie, a jej liczne zwroty akcji wibrują tak precyzyjnie, jak solowe instrumenty w orkiestrze.” „François Ozon powraca z thrillerem, w którym nieustannie bawi się z widzem utrzymując napięcie i suspens przez cały czas” – podkreśla Cineman. „Ozon opowiada swoją dociekliwą historię poprzez zwykłe sytuacje: prace w ogrodzie, spotkanie z przyjaciółką, rodzinny posiłek czy spacer z wnukiem, ale robiąc to, buduje moralną złożoność swoich bohaterów knując gęstą intrygę” – dodaje Variety.
François Ozon to jeden z najważniejszych współczesnych francuskich reżyserów i scenarzystów. Laureat wielu prestiżowych nagród, w tym berlińskiego Srebrnego Niedźwiedzia. Urodził się w 1967 roku w Paryżu. Jest absolwentem wydziału reżyserii szkoły filmowej FEMIS. Talent zasygnalizował już realizując pierwsze filmy krótkometrażowe. W pełnym metrażu zadebiutował w 1998 roku bardzo dobrze przyjętym „Sitcomem”. Kolejne filmy, takie jak: „Krople wody na rozpalonych kamieniach” (2000), „8 kobiet” (2002) czy „Basen” (2002) budowały jego charakterystyczny styl, a jednocześnie udowadniały wszechstronność Ozona, który brał na warsztat kolejne filmowe gatunki. Jego filmy mają swoje premiery na największych europejskich festiwalach – w Berlinie, Cannes czy Wenecji.