Życie 33-letniego Tamása w jednej chwili staje na głowie. Rzuca go dziewczyna, w efekcie czego zdesperowany mężczyzna postanawia zamienić Paryż na rodzinny Budapeszt. Powrót w dobrze znane rejony ma pomóc bohaterowi dojść do siebie i zapomnieć o nieszczęśliwej miłości.
Swoistą terapią okazuje się dla Tamása podróż sentymentalna do czasów dzieciństwa i dorastania. Wspomnienia to nie tylko poszukiwanie różnych odcieni miłości, ale i próba zrozumienia sytuacji, w której się aktualnie znalazł. Mężczyzna szybko się przekonuje, jak wielki wpływ w kształtowaniu osobowości, tożsamości ma nasza przeszłość. Dzięki temu zaczyna uświadamiać sobie, jak skomplikowane i czasami zupełnie niezrozumiałe bywają ludzkie relacje.
O reżyserze
Gábor Reisz urodził się w 1980 roku w Budapeszcie. Początkowo niewiele wskazywało na to, że zostanie reżyserem. Studiował wychowanie fizyczne, by po jakimś czasie przenieść się na filmoznawstwo. W 2006 roku postanowił pójść na reżyserię filmową i telewizyjną w budapesztańskiej SZFE. W trakcie nauki zrealizował wiele filmów krótkometrażowych. Uznanie przyniósł mu pełnometrażowy debiut „Sens życia oraz jego brak” z 2014 roku, nagrodzony na festiwalach w Sofii, Turynie i Miszkolcu.
„Najgorsze wiersze świata” to jego drugi pełny metraż. Film zdobył uznanie na wielu światowych festiwalach filmowych. W 2019 roku otrzymał m.in. nagrody dla najlepszego reżysera, najlepszej aktorki drugoplanowej (Lili Monori), za najlepszy montaż na Węgierskim Tygodniu Filmowym, Nagrodę Jury za najlepszy film na Festiwalu Filmowców Komediowych w Monte Carlo, a już w 2018 roku Nagrodę Specjalną Jury, a także Nagrodę Scuola Holden oraz Nagrodę AVANTI na MFF w Turynie. Zdobył również uznanie wśród polskiej publiczności, która na ubiegłorocznej CINERGII przyznała filmowi drugie miejsce.