Zbigniew Boniek w barwach włoskiej AS Roma w sezonie 1985/86 (fot. wikipedia.it)
Nie pękał przed nikim – bezczelny, prowokator, nie do zatrzymania. Biegająca kontrowersja, ponieważ uwielbiał szokować. Dla jednych był zbawcą, dla drugich „rudą małpą”. Zawsze budził namiętności, a na dodatek zrobił zawrotną karierę, bo miał talent od Boga i charakter, którego brakowało innym geniuszom z jego pokolenia. Zbigniew Boniek zagrał na trzech mundialach – w 1978, 1982 i 1986. Na pierwszym pokazał się światu, na drugim był jednym z największych piłkarzy globu, a w cieniu znaleźli się Maradona, Platini i Zico. Co zrobił ze swoim życiem po karierze boiskowej? – na to pytanie odpowiedź znaleźć można w biografii „Zibi” Romana Kołtonia. Na potrzeby autor przewertował tysiące artykułów i spotkał się z kilkudziesięcioma osobami na całym świecie, którzy byli przy nim w różnych etapach jego życia.
Piłkarz, trener, biznesmen, a także prezes PZPN. Był pyszny, albo po prostu znał swoją wartość. Po meczu ze Związkiem Radzieckim w 1982 roku w Hiszpanii, Zbigniew Boniek wystąpił w studio w koszulce CCCP, czym wzbudził narodową dyskusję. Jego ulubiony tekst: „Juve zagrał cztery finały – strzelił w nich pięć goli, z czego pan Zbyszek trzy, a jedna padła z karnego na mnie”. Życie potoczyło mu się tak, jak sobie wymarzył. Z Zawiszy Bydgoszcz trafił do Widzewa Łódź, a następnie do Juventusu Turyn i Romy. Grywał jako pomocnik, napastnik, a także jako Libero.
Kiedyś patron „Juve” Gianni Agnelli powiedział o Bońku: „Bello di notte” co oznacza „Piękny nocą”, bo rozstrzygał najważniejsze mecze świata – w światłach jupiterów. Z Michelem Platinim stworzył jeden z najbardziej znaczących duetów w historii piłki nożnej.
O autorze
Roman Kołtoń mówi o sobie, że jego życie wyznaczają mundiale. Studiowałe prawo, ale zawsze chciał pracować jako dziennikarz. Na co dzień pasję do piłki nożnej – do ludzi, którzy piszą jej historię realizuje na kanale „Prawda Futbolu” w serwisie YouTube, który założyłe w marcu 2018 roku.
Jest autorem takich książek jak: „Prawda o reprezentacji. Korea i nie tylko” (2003), „Żądza piłkarskiego pieniądza” (2005), „Biało-Czerwone Mundiale” (2006), „Prawda o reprezentacji Janas i Beenhakker” (2007), „Deyna, czyli obcy” (2014), „Bój o Euro 2016” (2015) oraz „Od Euro do Mundialu” (2017).
