Komisarz policji kontra bezwzględny morderca. Serial na podstawie powieści „Szadź”

To historia dramatycznej rozgrywki pomiędzy szanowanym ojcem rodziny, który prowadzi podwójne życie i ukrywa swoją psychopatyczną osobowość, a oddaną pracy panią komisarz policji o trudnej przeszłości. Czy uda jej się ocalić kolejną dziewczynę, mimo seksizmu i niekompetencji jej szefów? Czy tajemnica z przeszłości, która dopada ją w chwili, gdy jej życie zaczyna się układać, pokrzyżuje śledztwo? Czy zdoła uratować życie kogoś, kto jest jej najbliższy? Od 30 kwietnia na antenie TVN Player emitowany jest serial „Szadź”, z Aleksandrą Popławską i Maciejem Stuhrem w rolach głównych, który wyreżyserował Sławomir Fabicki. Scenariusz powstał w oparciu o powieść Igora Brejdyganta pod tym samym tytułem.

Las, młoda dziewczyna – wygląda, jakby spała, ale nie śpi. Wie, że zaraz umrze i czuje, co robi z nią jej morderca, tyle że nie jest w stanie nawet mrugnąć. Kiedy nad ranem zostają znalezione zwłoki, na miejscu zjawia się komisarz Agnieszka Polkowska. Nikt nie chce z nią pracować – zbyt wiele wymaga, słynie z ostrego języka i jest bardziej inteligentna od kolegów. Jej zaangażowanie w każdą ze spraw nie bierze się znikąd: ma kilka tajemnic i wolałaby się nimi nie dzielić. Ostatnie, czego jej trzeba, to błyskotliwy psychopata – człowiek, który odczuwa emocje tylko wtedy, gdy poluje: wybiera dziewczyny, osacza je i powoli zabija, delektując się ich cierpieniem. Jest precyzyjny i metodyczny, przekonany, że nikt mu nie dorówna. Nie popełnia błędów, do czasu. Będzie musiał zmierzyć się równym mu przeciwnikiem, kimś, kto potrafi rozgryźć tok jego rozumowania i podążyć za makabrycznymi wskazówkami.

– Najpierw przeczytałam książkę Igora Brejdyganta i bardzo mi się spodobała. Bardzo spodobała mi się też rola, którą miałam zagrać – kobiety poranionej, która popełniła w życiu wiele błędów i która dostaje drugą szansę: poprowadzenie śledztwa, które, jak się potem okazuje, nie jest jednorazowym zabójstwem, tylko historią seryjnego mordercy – mówi Aleksandra Popławska. – Czekałem na taką postać dwadzieścia lat! Co najmniej. To rola, którą moglibyśmy nazwać w naszym żargonie „samograj”. Im jestem bardziej normalny i nic nie gram, tym bardziej to jest przerażające – dodaje Maciej Stuhr.

O autorze

Igor Brejdygant to scenarzysta, reżyser, fotograf i pisarz, który studiował na Wydziale Produkcji Filmowej i Telewizyjnej PWSFTViT w Łodzi. Napisał scenariusze m.in. do „Zbrodni” (reż. Greg Zgliński), „Prostej historii o morderstwie” (reż. Arkadiusz Jakubik), „Palimpsestu” (reż. Konrad Niewolski), „Paradoksu” (reż. Greg Zgliński, Borys Lankosz i Igor Brejdygant), na podstawie którego powstała powieść o tym samym tytułem oraz „Belle epoque” (2017) i międzynarodowej koprodukcji „Ultraviolet” (2017).

W cyklu „Szaleńcy Pana Boga” zrealizował dokumenty „Bracia”, „Kazanie nad czarną rzeką” i „Latawiec”.