Konflikt, który odmienił historię Europy Wschodniej. „Chmielnicki. Ukraina we krwi”
22 marca, 2022
Czy od nienawiści do miłości wystarczy jeden krok? Film „Wielka wolność” w kinach
25 marca, 2022

„Kobieta w podróży”. Wystawa dzieł Tamary Łempickiej w Muzeum Narodowym w Lublinie

Wystawę można zwiedzać na Zamku Lubelskim do 14 sierpnia (fot. mat. pras.)

„Życie jest jak podróż. Spakuj tylko to, co najbardziej potrzebne, bo musisz zostawić miejsce na to, co zbierzesz po drodze” – mawiała Tamara Łempicka (1898–1980). Artystka – nazywana baronową z pędzlem – wykreowała wizerunek nowoczesnej i niezależnej kobiety sukcesu, dzięki któremu stała się ikoną swoich czasów, a jej nazwisko stało się rozpoznawalne zarówno na Starym Kontynencie, jak i w krajach obu Ameryk. Wystawa „Tamara Łempicka – kobieta w podróży” jest zaproszeniem do świata lat 20. i 30. XX wieku, czyli do niezwykłej epoki podporządkowanej nowemu stylowi, jakim było art déco. Na ekspozycji na Zamku Lubelskim prezentowanych jest 60 prac Tamary Łempickiej, w tym obrazy, rysunki i grafiki, uzupełnione o memorabilia. Dzieła nierozerwalnie związane z jej życiem, prezentowane w otoczeniu przedmiotów codziennego użytku – mebli, wyrobów rzemiosła artystycznego, strojów oraz maszyn – mają przybliżyć zwiedzającym niezwykłe życie Tamary Łempickiej, jednej z największych artystek XX wieku. Wystawę można zwiedzać do 14 sierpnia.

Tamara Łempicka, a właściwie Tamara Rozalia Gurwik-Górska, przyszła na świat prawdopodobnie 16 maja 1898 roku w Warszawie, choć zarówno sama data, jak i miejsce jej narodzin do dziś budzą wątpliwości. Wiadomo, że lata dzieciństwa spędziła w luksusie, a rodzice obracali się w towarzystwie zamożnych rodów carskiej Rosji. Jako młoda dama pobierała nauki na pensji dla dziewcząt w Lozannie, skąd często wyjeżdżała do Polski, Francji oraz Włoch. Podróże do europejskich stolic przyczyniły się do poznania kultur innych krajów i uwrażliwiły Tamarę na sztukę wielkich mistrzów. To właśnie wizyty w zagranicznych muzeach miały wpływ na późniejszą twórczość artystki.

Już jako młoda dziewczyna wykazywała niezwykły talent plastyczny, szybko osiągając biegłość w rysunku i akwareli. W wieku dwudziestu kilku lat dała się poznać światu jako jedna z najważniejszych przedstawicielek malarstwa epoki art déco, charakteryzującego się klasycyzującym zgeometryzowaniem oraz dążeniem do syntetycznego ujmowania form.

Podróże, romanse i samotność

W Paryżu lat 20. XX wieku zasłynęła jako świadoma artystka posługująca się własnym językiem artystycznym, charakteryzującym się mocnym rysunkiem, wyrazistym światłocieniem, surową formą i ostrym kolorem, którym podporządkowała tworzone portrety, akty oraz martwe natury. Jak sama podkreślała, w malarstwie najważniejsze było dla niej zawarte w dziele hellenistyczne pojęcie piękna, a tym samym ład, harmonia, proporcja i rytm. Łempicka przez całe życie pozostała wierna klasycznym ideałom, mimo zmian stylów oraz eksperymentowania z materiałem, techniką, formą oraz tematem.

Życie Tamary jest nierozerwalnie związane z podróżowaniem, wypełnione mieszanką romansów, nieposkromionym pragnieniem szczęścia, przeplatającym się z nieustannym strachem przed porzuceniem, samotnością oraz wojennym niepokojem i tułaczką po świecie. Mimo że przyszło jej żyć w burzliwych czasach politycznych oraz społeczno-kulturowych przemian, jej niesłabnąca determinacja i potrzeba osiągnięcia sukcesu przyczyniły się do stworzenia własnej legendy. Tamara Łempicka wykreowała postać artystki wszechczasów, a umiejętne manipulowanie faktami ze swojego życia w połączeniu z elegancją i wrodzonym wdziękiem sprawiły, że potrafiła oczarować każdego, kto pojawił się na jej drodze.

Dzieła z polskich i zagranicznych muzeów oraz kolekcji prywatnych

Na wystawie można zobaczyć takie prace jak: „Młoda dziewczyna w zielonej sukience”, „Kizette na balkonie”, „Pierwsza komunia”, „Saint-Moritz”, „Portret Tadeusza Łempickiego”, „Matka przełożona” czy „Ucieczka albo Gdzieś w Europie”. Pochodzą one z muzeów francuskich: Centre Pompidou, Paris, Musée national d’art moderne – Centre de creation Industrielle, MUDO-Musée de l’Oise, Musée d’art modern André Malraux Le Havre, Musée d’arts de Nantes, Musée des beaux-arts, Orléans, Musée d’art moderne et contemporain de Saint-Etienne Métropole i Musée d’art et d’histoire Paul Eluard, Saint-Denis.

Uzupełnione zostały o prace pochodzące z instytucji polskich: Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Emigracji w Gdyni, Muzeum Okręgowego w Rzeszowie, Muzeum Miasta Gdyni, Muzeum Narodowego w Krakowie oraz z kolekcji prywatnych: Henryka Bury, Valeriego Jerlitsyna, automuzeum Rodziny Pedów, kolekcji Marka Roeflera/Villa la Fleur i Mariusza Żyły. Wystawa jest organizowana przez Muzeum Narodowe w Lublinie i Villę la Fleur we współpracy z Tamara de Lempicka Estate.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *