„Kiedy zapada mrok”. Cabré opowiada historie naznaczone gniewem, ale i zabawą

Nędzny chłopiec, który buntuje się przeciwko tyranii nauczyciela, morderca, który wyznaje swoje winy przed kolejną ofiarą, złodziej przygnieciony skrzynią, którą właśnie kradnie, pisarz, który grozi redaktorowi, że popełni samobójstwo, staruszek przechadzający się po miejscach, w których wybuchła wojna… Jaume Cabré pisze szokujące historie, które zamykają się na siebie i przenikają wzajemnie. Wszystkie dynamiczne, pisane z werwą, nie raz z humorem i nieokiełznaną fantazją. Bohaterowie tych trzynastu opowiadań, zatytułowanych „Kiedy zapada mrok” to ludzie, którzy ulegli złu, utracili wiarę, odczuwają pustkę i zwątpienie. Jedyną ucieczką dla nich jest śmierć, bo w raju miejsca dla nich nie będzie. Cabré stworzył szkatułkową książkę, w której nie ma zbędnego słowa. To zbiór opowiadań naznaczonych mrokiem i gniewem, ale także ironią, fantazją i zabawą.

„Od czasu do czasu, jak ktoś, kto dla odpoczynku przybija do nieznanej wyspy, piszę opowiadanie, czasem zainspirowany tym, nad czym pracuję, a jeszcze częściej po to, by na jakiś czas od tego odpocząć. A to oznacza, że worek z opowiadaniami wypełnia się powoli i bez hałasu. Od czasu do czasu do niego zaglądam, czytam, poprawiam, kreślę, dodaję teksty i pomysły i znów go zawiązuję”.

„Czuję się jak selekcjoner ekipy sportowej, który wybiera najlepszy skład z zespołu, jakim dysponuje. A przede wszystkim decyduje, na jakiej pozycji będzie grał każdy tekst. Dni, miesiące, lata, tyle czasu, ile trzeba, poświęconego na pisanie na nowo, na zmiany czy kreślenie, to okres niespodziewanych narodzin i zaskakujących rezygnacji, a wszystko
to pośród wątpliwości, jak zwykle. Nic nowego. Ale powoli zaczyna się tworzyć klimat rodzinnego porozumienia, który usprawiedliwia obecność różnych opowiadań w tej samej książce” – pisze autor w „Epilogu”.

O autorze

Jaume Cabré urodził się w Barcelonie w 1947 roku. Od lat uznaje się go za najwybitniejszego pisarza katalońskiego. Jest autorem wielu powieści, zbiorów opowiadań, esejów literackich oraz scenariuszy filmowych i telewizyjnych.

Należy do Instytutu Studiów Katalońskich, a jego utwory, wysoko oceniane przez czytelników i krytyków, były wielokrotnie nagradzane, filmowane i tłumaczone. Ukazały się w ponad 25 krajach. W Polsce ukazały się m.in. jego powieści: „Wyznaję”, „Głosy Pamano”, „Jaśnie pan”, „Cień eunucha”, „Agonia dźwięków” i „Podróż zimowa”.