Ich głos jest nareszcie słyszalny. „Taterniczki” to opowieść nie tylko o wspinaniu

Po co zdobywać góry? Bo są. Tak powie każdy, kto kiedykolwiek stanął na szczycie. Tatry dumnie stoją i kuszą turystów od wieków. Jednak dostęp do najtrudniejszych tatrzańskich szlaków nie był prosty, szczególnie dla kobiet. Bo zdobywanie przez nie Tatr było inne od męskiego. Poza kruszyznami, ekspozycją i pionowymi ścianami musiały mierzyć się ze swoją pozycją społeczną, kulturową, nieustannym deprecjonowaniem – a nawet strojem. „Taterniczki” – kobiety i dziewczyny, które szły w góry niezależnie od wszystkiego. Twarde charaktery i pilne kursantki, subtelne sportsmenki i muskularne wspinaczki. Dostosowują się do zmaskulinizowanego sportu i walczą o kobiecy styl uprawiania tej dyscypliny. Oto ich historia podboju Tatr autorstwa Agaty Komosy-Styczeń.

„Praca nad opowieściami taterniczek nie była łatwa. – Część wspinaczek ze starszego pokolenia uważa, że nie powinno się już o nich pisać ani mówić – twierdzi Beata Słama, publicystka i taterniczka. To prawda – niektóre kategorycznie nie zgadzają się na rozmowę, inne mierzi ten temat.

Młodsze pokolenie to inna bajka, dziewczyny zdają sobie sprawę z wagi tych opowieści. I choć oczywiście w książce są taterniczki przedwojenne i te z początku XX wieku, to lwią część publikacji stanowią rozmowy ze współczesnymi wspinaczkami, i to ich głos jest tu najlepiej słyszalny. I da się w nim usłyszeć znacznie więcej niż tylko opowieść o wspinaniu” – czytamy we fragmencie książki.

O autorce

Agata Komosa-Styczeń to polonistka, dziennikarka, redaktorka i feministka. Była redaktorką naczelną portali informacyjnych naTemat.pl i Wirtualnej Polski. Do czasu zdobycia ostatniej sprawności, czyli zostania mamą, zapamiętale podróżowała – zjeździła Amerykę Środkową i Azję. W Nepalu zdobyła dwa pięciotysięczniki, choć niezmiennie najpiękniejszymi górami są dla niej Tatry.