Autorka pisze o rodzinach: Wolskich, Pawlikowskich, Turowiczów, Szumanów, Szczepańskich, a także o dawnej Galicji (fot. mat. pras.)
Co może kryć rodzinna szuflada?Jaką tajemnicę ujawnić? Czy po jej otwarciu życie może wyglądać tak samo? Znaleziona w listach ze starej szuflady historia Juliusza Wolskiego, syna poetki Maryli Wolskiej i Stefanii Hrachowiny, Rusinki pracującej w domu Wolskich to piękna osobista opowieść o ludziach i miejscach. Katarzyna Szczepańska-Kowalczuk pisze o rodzinach: Wolskich, Pawlikowskich, Turowiczów, Szumanów, Szczepańskich, a także o dawnej Galicji – Krakowie, Goszycach, Lwowie i o tym, jak odkrywanie rodzinnych historii przekształca naszą tożsamość i teraźniejszość. „Szuflada” to oryginalna, powieściowo-reportażowa, dynamiczna narracja, w której zawarte są ludzkie losy na miarę bohaterów wielkich romansów. To dowód na to, że najciekawsze fabuły tworzy samo życie.
„Czasem trzeba zatrzasnąć za sobą drzwi, żeby można było otworzyć inne, dotąd zamknięte” – pisze autorka. Dodaje, że remont starego mieszkania po rodzicach niespodziewanie odsłonił przede nią historię będącą dotąd rodzinnym tabu jej matki. – Dzięki szufladzie skrywającej listy i dokumenty udało mi się zrekonstruować wydarzenia sprzed lat – tłumaczy Szczepańska-Kowalczuk.
„Szuflada wyprawiła mnie także w podróż do źródeł przysypanych przez kurz dramatów. To, na co natrafiałam, bywało czasem bolesne, ale pomogło mi połatać ubytki we własnej tożsamości” – wyjaśnia czytelnikom. – Teraz, kiedy poznałam Juliusza i Stefanię – moich dziadków – trochę lepiej rozumiem, kim jestem – dodaje.
O autorce
Katarzyna Szczepańska-Kowalczuk to anglistka, tłumaczka, pisarka, córka Jana Józefa Szczepańskiego i Danuty z Wolskich. Pisze i tłumaczy książki dla dzieci (m.in. cykl „Opowieści z ulicy Klonowej”, „Historia ze Świętym Mikołajem i mlecznymi zębami”; tłumaczenia Roalda Dahla, Eoina Colfera, Iana Fleminga, Jill Barklem).
