Tkanina od zawsze była bliska człowiekowi. Otulając ciało, ma zapewniać ciepło i ochronę, ukryć to, co intymne przed światem zewnętrznym. Zdobiąc wnętrza domów, tworzy bezpieczny azyl i miejsce odpoczynku. Może też stanowić istotny atrybut w wyrażaniu naszego światopoglądu czy osobowości. Tkanina przechowuje wspomnienia o minionych wydarzeniach, a zapisane w niej ślady użytkowania przypominają o nieuchronnym przemijaniu.
Nic więc dziwnego, że od dekad używana jest przez artystów – na równi z malarstwem, rzeźbą czy grafiką – jako ważne narzędzie służące do komunikowania istotnych prawd dotyczących otaczającego nas świata. Praca z tkaniną daje niemal nieograniczone możliwości. Poprzez różnorodność faktur i jej plastyczność, pozwala na swobodne formowanie. Wymaga jednocześnie od artysty wyciszenia, kontemplacji i osobistego kontaktu z tworzywem.
Wątki obecne na wystawie
Zakwalifikowane do wystawy prace odznaczają się dużą różnorodnością zarówno jeśli chodzi o warstwę formalną, jak i znaczeniową. Są wśród nich dzieła nawiązujące do klasycznych, tradycyjnych technik gobelinu czy haftu, jak również instalacje stanowiące przykład odważnego eksperymentowania z tkaniną. Wystawa stanowi przegląd różnych warsztatów i technik, ukazując tym samym bogactwo użytych przez artystów materiałów oraz odmienne punkty widzenia wynikające z różnic geograficznych i kulturowych. Pomimo to łączy je element wspólny – poruszane przez artystów wątki skupiają się wokół problemów współczesności, które dotykają wszystkich niezależnie od pochodzenia, płci czy pozycji społecznej. Pod tym względem Triennale od zawsze stanowi forum wymiany nie tylko artystycznych praktyk, ale także różnych sposobów postrzegania tej samej rzeczywistości.
Wśród obiektów, które znalazły się na wystawie szczególnie mocno wybrzmiewają kwestie związane z poczuciem zagrożenia wywołanym pandemią, wojną czy zmianami klimatycznymi i wiążącą się z tym potrzebą bezpieczeństwa, budowania więzi oraz poszukiwania własnej tożsamości. Duża część prac nawiązuje też do zagadnienia pamięci, ukazując upływ czasu oraz odwołując się do przeszłości związanej z osobistymi czy rodzinnymi wspomnieniami. Artyści tegorocznej edycji równie często podejmują temat kondycji współczesnego człowieka i jego zależności, zarówno od innych ludzi, jak i zjawisk, które pozornie go nie dotyczą. Najdobitniej pokazały to wydarzenia ostatnich miesięcy, pandemia czy wojna w Ukrainie.