Film o życiu na nieludzkiej ziemi w cieniu konfliktu. Ukraiński „Klondike” w kinach

Pomysł na ten film narodził się po katastrofie Boeinga 777 linii Malaysia Airlines, która wydarzyła się 17 lipca 2014 roku. Ta data przypadkowo wypadła w urodziny reżyserki. Choć o katastrofie lotniczej na Ukrainie początkowo informowano cały świat, to dwa lata później historia zniknęła z mediów. Ukraińska reżyserka Maryna Er Gorbach chciała opowiedzieć tę tragedię z lokalnej perspektywy. Film „Klondike” premierowo pokazywany był na Sundance Film Festival, gdzie otrzymał Directing Award, a następnie został zaprezentowany na Berlinale w sekcji Panorama.  Otrzymał tam nagrodę Jury Ekumenicznego. Ponadto wyróżniono go na festiwalach w Batumi, Santiago, Sarajewie, Seattle, Los Angeles oraz Wiesbaden. W rolach głównych występują: Oksana Cherkashyna i Evgeniy Efremov. Jest to ukraiński kandydat do Oscara w kategorii Najlepszy Pełnometrażowy Film Międzynarodowy.

Donbas, 2014. Irka i Tolik mieszkają na wschodzie Ukrainy, w pobliżu granicy z Rosją. Para spodziewa się dziecka. Pewnego dnia fragment zestrzelonego przez rosyjskich separatystów samolotu burzy ścianę ich domu. Prorosyjscy znajomi oczekują od Tolika, że się do nich przyłączy, zaś prozachodni brat Irki podejrzewa, iż Tolik chce zdradzić Ukrainę. Tymczasem Irka próbuje zawrzeć pokój pomiędzy mężem, a bratem, angażując ich w naprawę zniszczonego domu. 

„Poetycki i pełen wyobraźni film Maryny Er Gorbach, rozgrywający się na wschodzie Ukrainy na początku wojny w Donbasie, przywołuje surrealistyczną atmosferę swoistego konfliktu” – pisze Cineuropa. „Wizja toczącej się wojny w Donbasie bezkompromisowo przedstawia dotkliwy wpływ konfliktu na ludność cywilną w tym regionie” – dodaje Variety.

Reżyserka i odtwórcy głównych ról

Maryna Er Gorbach urodziła się w Kijowie w 1981 roku. Studiowała na Uniwersytecie Teatru, Kina i Telewizji im. IK Karpenki-Kary w Kijowie, a po jego ukończeniu w 2006 roku uczęszczała na kursy reżyserii filmowej w Mistrzowskiej Szkole Andrzeja Wajdy w Polsce. Jej pierwszy film to krótkometrażowy „The Jar” z 2004 roku, który był nagradzany na wielu międzynarodowych festiwalach. Maryna Er Gorbach jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej od 2017 roku. Podobnie jak wielu innych ukraińskich artystów, Er Gorbach napisała list otwarty w marcu 2022 roku po ataku Rosji na Ukrainę, wzywając do wstrzymania wojny.  

Oksana Cherkashyna po ukończeniu Uniwersytetu Artystycznego w Charkowie zadebiutowała w tamtejszym Teatrze Dramatycznym im. Tarasa Szewczenki. W latach 2013-2018 była aktorką niezależnych teatrów, w których stworzyła dziesiątki ról we współpracy z wieloma organizacjami społecznymi i kulturalnymi. W sezonie 2019-2020 należała do zespołu Kijowskiego Akademickiego Teatru Dramatu i Komedii na Lewym Brzegu Dniepru. W 2018 roku zadebiutowała na polskiej scenie teatralnej w spektaklu Katarzyny Szyngiery „Lwów nie oddamy”. Otrzymała za tę rolę kilka ważnych nagród teatralnych, m.in. główną w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, a także za najlepszą rolę kobiecą na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Boska Komedia w Krakowie. W  styczniu 2021 roku na stałe weszła do zespołu aktorskiego Teatru Powszechnego w Warszawie. 

Evgeny Evgenievich Efremov urodził się w 1977 roku w Kijowie. Jego rodzina była daleko od świata sztuki: ojciec chłopca pracował jako kierowca, a matka służyła w milicji. Wychowywał się ze swoją starszą siostrą, a raczej to ona go wychowała, bo rodziców często nie było w domu z powodu pracy zmianowej. Jak sam mówi, we wczesnym dzieciństwie był bardzo posłuszny, interesowało go wiele rzeczy. Chodził więc do sekcji sportowych i do szkoły muzycznej. Jednak jako nastolatek zaczął się buntować i przestał chodzić na zajęcia. Kluczowy zwrot w jego życiu nastąpił po podróży na Krym, gdzie Efremov spotkał się ze studentami VGIK. Zdał sobie sprawę, że chce także grać na scenie. Chciał nawet wstąpić do VGIK, ale zmienił zdanie i wstąpił na wydział reżyserii Kijowskiego Uniwersytetu Kultury. Na uniwersytecie zajmował się przedstawieniami, a po otrzymaniu wykształcenia rozpoczął pracę w studiu teatralnym „Comilfo”.