Fascynujący świat wybitnego reżysera. Przegląd filmowy „Werner Herzog. Wizjoner kina”

Pięć kultowych filmów z lat 1972–1981 zostanie zaprezentowanych w ramach Przeglądu filmowego „Werner Herzog. Wizjoner kina”. Są to „Aguirre, gniew Boży”, „Zagadka Kaspara Hausera”, „Nosferatu – wampir”, „Woyzeck” oraz „Fitzcarraldo”. Tytuły zostaną zaprezentowane przez 15 kin studyjnych w całej Polsce, wśród których są: Kino Muranów, Kino Nowe Horyzonty, Kinoteka PKiN, Kino Pod Baranami, Kino Muza w Poznaniu, Kino Rialto, Kino Pałacowe, Kino Agrafka, KINO AMOK, Kino Bajka, Kino – Galeria Charlie, Gdyńskie Centrum Filmowe, Kino FORUM, Kinoteatr Rialto oraz Kino Mikro. Projekt jest organizowany przez Stowarzyszenie Kin Studyjnych oraz Goethe-Institut Warschau, a współfinansowany przez Fundację Współpracy Polsko-Niemieckiej. Patronem medialnym wydarzenia jest Kultura wokół Nas.

„Aguirre, gniew Boży” (1972) – ten film ukazuje epicką wyprawę hiszpańskich konkwistadorów w głąb amazońskiej dżungli, prowadzącą do tragicznych konsekwencji. Klaus Kinski wciela się w postać Aguirre, który w poszukiwaniu mitycznego Eldorado staje się coraz bardziej owładnięty swoją pychą i iluzjami.

„Zagadka Kaspara Hausera” (1974) – to historia tajemniczego młodzieńca, który pojawia się w Norymberdze, nie potrafiącego nawiązać kontaktu z otoczeniem. Herzog eksploruje tu ludzką psychikę w kontekście odmienności i alienacji, ukazując tragedię Hausera jako metaforę egzystencji jednostki.

„Nosferatu – wampir” (1978) – to remake klasycznego horroru, w którym Herzog reinterpretuję postać Draculi jako krwiożerczego, lecz jednocześnie tragicznego wampira pragnącego miłości i akceptacji. Film jest głęboko oniryczny, łącząc w sobie różne poziomy metaforycznych znaczeń.

„Woyzeck” (1979) – ta adaptacja dramatu Georga Büchnera przedstawia historię żołnierza, który w obliczu totalitarnego systemu wojskowego popada w obłęd. Woyzeck walczy o swoje człowieczeństwo, mimo że jest traktowany jak groteskowa kukła, zmuszona do wykonywania rozkazów.

„Fitzcarraldo” (1981) – opowiada o obsesyjnym pragnieniu Fitzcarralda, który chce zbudować operę w amazońskiej dżungli. Jego szaleńczy plan przetransportowania statku przez ląd stawia go w konfrontacji z naturą oraz kulturą tubylców, ujawniając metafizyczne zderzenie między różnymi światami.