Adeline Dieudonné w niedościgniony sposób oddała emocje i stan umysłu dziewczyn w epoce po #metoo (fot. mat. pras.)
To nie tylko bulwersująca powieść, ale wręcz dynamit. Bardzo dzika, przewrotna i niezwykle aktualna. „Prawdziwe życie”, piszącej po francusku młodej Belgijki Adeline Dieudonné, zapiera dech, chwyta za gardło i nie odpuszcza do ostatniej strony. Autorka bowiem w niedościgniony sposób oddała emocje i stan umysłu dziewczyn w epoce po #metoo. We Francji sprzedało się ponad 200 tysięcy egzemplarzy tej debiutanckiej książki, co przełożyło się na Nagrodę FNAC, czyli odpowiednik naszego Bestsellera Empiku. Ta powieść poruszyło nie tylko opinię publiczną, ale również krytyków, ponieważ zdobyła aż 14 nagród literackich, a także wydawców z innych krajów, bo przełożono ją już na 20 języków.
W domu są cztery pokoje: dziewczynki, jej brata,
rodziców i trupów. To trofea taty: sarny, jelenie i dziki, a w kącie szczerzy
zęby wypchana hiena. Matkę paraliżuje strach przed ojcem, który odzyskuje humor
tylko na polowaniach. Dzieci uciekają w świat zabaw i wyobraźni, ale pewnego
dnia widzą z bliska śmierć.
Od tego momentu chłopiec, zamiast bawić się z siostrą, chętniej rozmawia z hieną i spędza czas z ojcem. Dziewczynka dorasta i coraz bardziej nie godzi się na otaczający ją świat. Musi wymyślić, jak odzyskać brata, ale i uratować siebie przed przewidzianą dla niej w prawdziwym życiu rolą ofiary. Tymczasem szykuje się wielkie polowanie…
Wybrane opinie o książce
„Nie mogłam się oderwać, dopóki nie skończyłam. Co za opowieść!” – zauważa Amélie Nothomb. „Wspaniała bohaterka – wolna i inteligentna” – pisze „Le Figaro”. Z kolei „Le Nouvel Observateur” podkreśla: „nie przegapcie tej powieści, jednocześnie krwistej i pełnej wściekłości. Adeline Dieudonné wkracza do świata literatury niczym wojowniczka”.
„Niesłychana energia. Nowy, zdumiewający głos” – dodaje „La République des livres”. „Co może się wydarzyć, kiedy niewinność rodem z baśni spotyka grozę thrillera Stephena Kinga?” – pyta Radio RTL, a „La Libre Belgique” przyznaje, że to „gorzka, surowa, poprowadzona w zawrotnym tempie – opowieść pełna głodu życia”.
