Błyskotliwy umysł i poczucie humoru. „Churchill. Opowieść o przegranym zwycięzcy”

To opowieść o wielkim mężu stanu, wybitnym polityku, nobliście i człowieku, który żył w niezwykle ciekawych czasach. Sir Winston Leonard Spencer Churchill urodził się w Imperium Brytyjskim, a zmarł w Wielkiej Brytanii, jednym z państw europejskich. Za życia został odznaczony 37. orderami i medalami brytyjskimi i licznych krajów, 11 doktoratami honoris causa, a także innymi tytułami. Niemal na całym świecie znaleźć można niezliczone mnóstwo jego pomników czy popiersi w urzędowych gmachach lub na ulicach. Winston Churchill słynął z błyskotliwego umysłu i nietuzinkowego poczucia humoru. Z tego powodu był często tematem anegdot. Dla miłośników historii jego nazwisko jest nieustannie nośne i wzbudza wielkie emocje, o czym można się przekonać podczas lektury książki „Churchill. Opowieść o przegranym zwycięzcy” autorstwa Niny Smolar.

Churchill wygrywał w Wielkiej Brytanii wszystkie plebiscyty na człowieka naj… najlepszego brytyjskiego premiera w XX wieku, największego Brytyjczyka wszech czasów. W czasie dyskusji, sporów i awantur o brexit wystarczyło, by jeden z działaczy laburzystowskich powołał się na niego, by na dobre kilka dni zapomniano o Unii Europejskiej, a mówiono jedynie o tym, kim był Winston Churchill.

We fragmencie książki czytamy: Pewnego razu lady Astor, której awersja do Winstona była powszechnie znana, przebywała z wizytą u stryjecznego brata Churchilla w Blenheim, gdzie niespodziewanie zjawił się Winston. Oczywiście doszło do awantury. Nancy w pewnym momencie wybuchła: „Gdybym była twoją żoną, podałabym ci kawę z trucizną. – A gdybym ja był twoim mężem, natychmiast bym to wypił” – odparł spokojnie Churchill.

O autorce

Nina Smolar, doktor biochemii i szefowa Wydawnictwa Aneks. Po wydarzeniach marca 1968 roku zajmowała się dokumentowaniem protestów studenckich i wysyłaniem materiałów do „Kultury” paryskiej czy Radia Wolna Europa oraz pomocą represjonowanym. W lutym 1970 roku wyemigrowała do Szwecji, gdzie na Uniwersytecie Uppsalskim obroniła doktorat z biochemii, jednocześnie angażując się w założenie kwartalnika Aneks.

Od 1975 roku mieszkała w Wielkiej Brytanii. W latach 1976-1982 pracowała naukowo w Imperial Cancer Research Fund w Londynie i King’s College Uniwersytetu Londyńskiego. Ze względów zdrowotnych musiała zrezygnować z pracy naukowej. W latach 1982-1999 kierowała książkowym Wydawnictwem Aneks, a w latach 1976-1989 zajmowała się udzielaniem pomocy Komitetowi Obrony Robotników oraz podziemnym wydawnictwom opozycji demokratycznej. W 1995 roku wróciła do Polski. Z kolei w 2011 za pomoc dla opozycji została odznaczona przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.