Mieszanka bardzo kontrastowych nastrojów. „Nasza Miłość” rodziny Miśkiewiczów
22 marca, 2021
Prawdziwa historia nie była czarno-biała. Nowa książka Piotra Zychowicza „Alianci”
23 marca, 2021

Bez nich nie byłoby wielu dzieł. „Krótka historia sztuki tworzonej przez kobiety”

„Kobieta w zielonej sukni”, Tamara Łempicka, 1927–1930 (fot. mat. pras.)

Ta zwarta w treści i bogato ilustrowana książka ujawnia związki i relacje zachodzące pomiędzy różnymi okresami, artystami i stylami. Pozwala również czytelnikom poznać i zrozumieć najważniejsze osiągnięcia kobiet zajmujących się sztukami pięknymi. „Krótka historia sztuki tworzonej przez kobiety” autorstwa Susie Hodge opowiada pełną historię kobiet walczących o równe prawa do uprawiania sztuki i ich przełomowych dzieł, wkładu, jaki wniosły do rozwoju ważnych, zdominowanych zwykle przez mężczyzn kierunków w sztuce oraz historię artystek zapomnianych lub usuniętych w cień, a obecnie odkrywanych na nowo.

Jednym z opisywanych kierunków sztuki jest art déco, który pojawił się w latach 20. XX wieku, a jego kres nastąpił tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej. Artyści za pośrednictwem architektury, wzornictwa i sztuk pięknych czcili i wychwalali nowoczesny, zmechanizowany świat. Miejscem narodzin stylu był Paryż, a swoją nazwę zawdzięcza Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa, która miała miejsce w 1925 roku. Smukłe, kanciaste kształty obiektów na obrazach symbolizowały bogactwo i wytworność i egzemplifikowały to, co postrzegano wówczas jako epokę opływowych, aerodynamicznych, eleganckich maszyn. Artyści i projektanci znajdowali się pod wpływem kubizmu, kierunku De Stijl, futuryzmu i Bauhausu, ale także sztuki starożytnych Egipcjan i Azteków. Wykorzystywali chętnie geometryczne kształty, wyraźne kontrasty tonalne i żywe kolory.

Urodzona w Polsce Tamara Łempicka (1898–1980), która stała się najwybitniejszą przedstawicielką tego kierunku, znajdowała się pod wpływem kubizmu, renesansu oraz neoklasycznego malarza Jean-Auguste-Dominique’a Ingresa (1780–1867). Inny malarz, pod którego wpływem znajdowała się Łempicka, kubista André Lhote (1885–1962), określał jej styl mianem „miękkiego kubizmu”. Duże sukcesy odnosiły także: nonkonformistyczna Hannah Gluckstein, nosząca się jak mężczyzna i znana jako Gluck (1895–1978), której obrazy są pełne wyrafinowanej, subtelnej elegancji, malarka i projektantka mody Ruth Reeves (1892–1966) oraz rzeźbiarka Claire Colinet (1880–1950), znana z pełnych życia i ruchu form kobiecych.

Gładka powierzchnia farby i silne kontrasty tonalne w licznych dziełach w stylu art déco naśladują znakomicie modne w tamtym czasie lśniące tkaniny, a jednocześnie tworzą wrażenie pewnej pomnikowości przedstawianych postaci. Widać to wyraźnie na obrazie Łempickiej („Kobieta w zielonej sukni”, 1927–1930, olej na sklejce, 61,5 x 45,5 cm, Musée National d’Art Moderne, Centre Georges Pompidou), który przedstawia modnie ubraną młodą kobietę z przełamanymi płaszczyznami zielonego materiału i wyraźną grą światła i cienia.

O autorce

Susie Hodge jest historykiem sztuki, historykiem i artystką. Jest autorką wielu książek, a wśród nich: „50 Art Ideas”, „How to Survive Modern Art”, „Why Your Five Year Old Could Not Have Done That: Modern Art Explained” oraz „50 Art Nouveau Works of Art You Should Know”.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *