Aktor i piosenkarz Andrzej Grabowski zdecydował się wydać swoją autobiografię (fot. Polsat)
Choć nazywa siebie „pierwszym komediantem kraju” i kokieteryjnie stwierdza, że „oprócz tego Ferdka, to chyba niewiele w życiu zagrał”, Andrzej Grabowski dobrze zna swoje różnorodne możliwości. Występował w kabarecie, grał w wielu w filmach i spektaklach teatralnych, nagrał cztery płyty z piosenkami – sam też je pisze, jest także jurorem w „Tańcu z gwiazdami”. Dodatkowo okazuje się doskonałym gawędziarzem, w jego historii jest miejsce na śmiech, smutek, wódkę, piękne kobiety, nostalgię i sztubackie wygłupy. A wszystko można przeczytać w jego autobiografii, spisanej przez Pawła Łęczuka, Jakuba Jabłonkę, pod tytułem „Andrzej Grabowski. Jestem jak motyl”.
Opowieść o dzieciństwie w rodzinnej Alwerni uzmysławia, że po
ponad sześćdziesięciu latach niesforny chłopak z małego miasteczka wciąż w
Grabowskim siedzi i ma się całkiem dobrze. Niezwykła wrażliwość aktora,
skrywana za żartami komedianta, doskonale wybrzmiewa między wierszami opowieści
o jego życiu.
– Gdyby pan Grabowski w Stanach Zjednoczonych był tak popularny i rozpoznawalny, jak jest w Polsce, latałby na plan własnym odrzutowcem albo helikopterem. Grałby tylko w najlepszych produkcjach. Tylko tu, w Polsce, może się zdarzyć to, że przez udział w serialu „Świat według Kiepskich” jest eliminowany z innych produkcji – odparował Jerzy Bogajewicz, reżyser filmu „Boże Skrawki”, gdy podczas festiwalu filmowego w Gdyni zapytano go, jak mógł zaangażować człowieka, grającego w kretyńskim serialu?
