„Folk z przymrużeniem oka”. Soyka po 16 latach wydał nową płytę „Muzyka i słowa”
1 lutego, 2019
Wskazuje drogę i kierunek na przyszłość. Franciszka „Prawda jest spotkaniem”
3 lutego, 2019

Wojenna trauma, miłość i własna pamięć. Kobiece zmagania w „Jak być kochaną”

Spektakl stanowi adaptację sceniczną opowiadania Kazimierza Brandysa „Jak być kochaną” (fot. Magda Hueckel)

Trudna wojenna miłość oraz zmagania z pamięcią indywidualną i zbiorową. „Jak być kochaną” to przedstawienie o miłości i moralnej odpowiedzialności za drugiego człowieka oraz o mechanizmach rządzących ludzką pamięcią. Spektakl stanowi adaptację sceniczną opowiadania Kazimierza Brandysa o tym samym tytule, autorstwa Małgorzaty Anny Maciejewskiej, w reżyserii Leny Frankiewicz. W rolach głównych, na scenie przy Wierzbowej im. Jerzego Grzegorzewskiego Teatru Narodowego w Warszawie, występują: Gabriela Muskała i Jan Frycz.

„Wszystko, co nas spotyka z początku nazywamy życiem, dopiero po pewnym czasie okazuje się, że to jest kraj”. Popularną aktorkę, Felicję widzimy w trakcie lotu do Paryża, podczas którego podsumowuje ona swoje życie. W podróży wspomina trudną przeszłość i próbuje zbilansować podjęte w czasie wojny decyzje. Wciąż ponosi ich konsekwencje. Ale czy właściwie warto wracać do przeszłości? „Czy można się odpamiętać?”

– Stawiamy Felicję przed wyborem, czy w dalszym ciągu uczestniczyć w opresyjnym mechanizmie pamiętania, który dawno został zawłaszczony przez różne formacje jako instrument władzy, czy nie lepiej zbudować swoje życie na nowo – bez pamięci? – zaznacza Lena Frankiewicz.

Arkadiusz Janiczek, Jacek Mikołajczak i Gabriela Muskała (fot. Zbigniew Lisiecki/Teatr Narodowy)

Opowiadanie Brandysa a film Hasa

O opowiadaniu Brandysa pisał Jerzy Sosnowski: „mówi się tu i o przypadkowości naszych losów, i o nieefektowności prawdziwego bohaterstwa; rysuje – tyle lat przed pojawieniem się tego pojęcia – perspektywę kobiecą, «herstorię» w miejscu «his-story»; stawia pytanie o wartość poświęcenia […] pokazuje się przeraźliwą różnicę między wewnętrznym światem jednostki i jej obrazem w oczach innych”

Na podstawie opowiadania Brandysa powstał w 1962 roku słynny film Wojciecha Jerzego Hasa. O wersji teatralnej, do której scenariusz napisała Małgorzata Anna Maciejewska, reżyserka mówi: „Dość szybko z Małgosią postanowiłyśmy, że to właśnie opowiadanie będzie punktem wyjścia jej pracy nad adaptacją, choć nie ulega wątpliwości, że wybitny film Hasa to jeden z bardziej przenikliwych portretów kobiety w polskim kinie. Niektóre sceny stworzone przez Brandysa na potrzeby filmu Hasa (Brandys był scenarzystą filmowej wersji „Jak być kochaną”) znajdą się w przedstawieniu, inne zaś zostały napisane przez Małgorzatę na potrzeby adaptacji, skonstruowane w oparciu o wątki, które nie miały szansy w pełni wybrzmieć w filmie”.

Obsada i twórcy spektaklu

W roli Felicji – Gabriela Muskała, Wiktora – Jan Frycz, Stewardesę, Siostrę Noela oraz Dziewczynę gra Michalina Łabacz, Nieznajomego, Petersa – Adam Szczyszczaj, Tomasza – Jacek Mikołajczak. W postaci Konspiratora, Starego Aktora i Grubego wciela się Jerzy Łapiński, Brazylijczyka 1, Niemca 1, Grabarza 1 i Komika – Arkadiusz Janiczek, a Brazylijczyka 2, Niemca 2 oraz Grabarza 2 – Mateusz Kmiecik.

Za reżyserię odpowiada Lena Frankiewicz, adaptacja sceniczna i dramaturgia to dzieło Małgorzaty Anny Maciejewskiej, scenografia i reżyseria światła – Agata Skwarczyńska, muzyka: Kamil Pater, choreografia: Marta Ziółek, projekcje wideo: Szymon Rogiński, asystent reżyserki: Maciej Jaszczyński, inspicjent: Krzysztof Kuszczyk, realizatorzy światła: Bartosz Bil, Adam Jakubowski, realizatorzy dźwięku: Marcin Kotwa, Maciej Rybicki oraz realizator wideo: Mariusz Chałubek.

Prawa autorskie do opowiadania „Jak być kochaną” Kazimierza Brandysa przysługują wyłącznie Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego z siedzibą w Warszawie.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *