Oto pakiet książek drugowojennych przygotowanych na kolejną rocznicę jej wybuchu (fot. mat. pras.)
Choć we wrześniu 1939 roku Niemcy i Związek Radziecki zaatakowali i pokonali Polskę, naród polski nie stracił bojowego ducha, a liczni żołnierze i lotnicy kontynuowali walkę na innych frontach. Tak było choćby w przypadku członków Polskich Sił Powietrznych, którzy przedostali się do Wielkiej Brytanii, by latać ramię w ramię z pilotami Royal Air Force, gdy Fighter Command stanęło w obliczu największego ze wszystkich wyzwań – bitwy o Anglię. Przybyli, by walczyć z Niemcami za wolność Anglii i swojej ojczyzny. „Gdyby nie wspaniałe polskie dywizjony i ich niezrównana waleczność, nie sądzę, by wynik tej bitwy był taki sam” – przekonuje gen. Hugh Dowding, o czym w swojej książce „Tych niewielu. Polscy lotnicy w bitwie o Anglię” pisze Piotr Sikora. Z kolei Robert Forczyk, wykorzystując bogate doświadczenie historyka i oficera US Army, demaskuje mity narosłe wokół najazdu Niemiec na Polskę we wrześniu 1939 roku. Oparte na propagandzie, przekłamaniach zachodnich i radzieckich wojskowych i polityków, lenistwie historyków zawarł w publikacji „Fall Weiss. Najazd na Polskę 1939”. Swoją premierę ma też nowa publikacja Piotra Zychowicza – „Germanofil. Władysław Studnicki – Polak, który chciał sojuszu z III Rzeszą”. Przywraca należne mu miejsce w historii i przedstawia dramat i niejednoznaczne losy tej postaci. To najbardziej niepoprawna politycznie polska biografia z okresu II wojny światowej.
Autor udowadnia, że Fall Weiss nie był modelowym przykładem blitzkriegu, lecz dość konwencjonalną kampanią, podczas której Wehrmacht dopiero się uczył, jak wykorzystywać w walce czołgi i bombowce nurkujące. Przedstawia rozwój polskiej doktryny militarnej, organizację armii, koncepcje rozbudowy przemysłu zbrojeniowego, projekty produkcji nowych rodzajów uzbrojenia i sprzętu oraz działania wywiadu. Dowodzi, że Wojsko Polskie było dobrze uzbrojone i wyposażone, walczyło odważnie, ale wytyka także polskie błędy militarne, polityczne i gospodarcze, które wraz z radziecką inwazją doprowadziły do klęski.
Robert Forczyk jest uznanym autorytetem w kwestiach historii militarnej, II wojny światowej, broni pancernej. Jest autorem kilkudziesięciu książek, m.in. dwutomowego opracowania „Wojna pancerna na froncie wschodnim”. Przez 18 lat pełnił służbę w siłach lądowych USA jako czołgista i oficer zwiadu, zakończył ją w stopniu podpułkownika. Uzyskał doktorat w zakresie stosunków międzynarodowych i bezpieczeństwa narodowego. Obecnie jest konsultantem w Waszyngtonie.
„Tych niewielu”, którzy bronili Wielkiej Brytanii
Wielu polskich lotników dołączyło do istniejących jednostek RAF-u. Utworzyli również własne dywizjony, lecz tylko cztery z nich odbywały loty bojowe podczas bitwy o Anglię: dywizjony bombowe o numerach 300 i 301 oraz dywizjony myśliwskie o numerach 302 i 303. Te ostatnie weszły do czynnej służby w połowie sierpnia 1940 roku w kulminacyjnym momencie bitwy, gdy brytyjskie siły były już niemal na wyczerpaniu.
Gwiazda polskich dywizjonów, zaprawionych w boju z Luftwaffe podczas kampanii wrześniowej oraz wojny we Francji, szybko rozbłysła. W bitwie o Anglię wzięło udział 145 polskich pilotów, największa wówczas grupa obcokrajowców w brytyjskim lotnictwie myśliwskim. Sam Winston Churchill pochwalił dokonania „tych niewielu” – pochodzących z wielu krajów lotników, którzy bronili Wielkiej Brytanii.
O
autorze
Piotr Sikora jest badaczem lotnictwa, historykiem i autorem książek specjalizującym się w historii Polskich Sił Powietrznych w okresie od 1918 do 1946 roku. Szczególnie interesują go dokonania polskich pilotów podczas II wojny światowej. Mieszka w hrabstwie Berkshire w Wielkiej Brytanii.
Kilka jego książek wydano w Polsce, m.in. „Asy polskiego lotnictwa”, „Bitwy polskiego lotnictwa: 1918–1945” oraz „Polskie skrzydła nad Irlandią”. Pisuje również artykuły o tematyce historycznej dla czołowych polskich czasopism poświęconych lotnictwu i jest członkiem Polish Air Force Memorial Committee w bazie w Northolt.
„Czołowy polski germanofil”
Władysław Studnicki był politycznym prorokiem. W najdrobniejszych szczegółach przewidział klęskę 1939 roku w wojnie z Niemcami, sowiecki cios w plecy i zdradę aliantów. Bezskutecznie apelował do ministra Becka o przyjęcie oferty III Rzeszy i wspólny marsz przeciwko Związkowi Sowieckiemu. Podczas II wojny światowej żądał od Hitlera, by porzucił zbrodniczą politykę okupacyjną w Polsce. Wielokrotnie interweniował na rzecz aresztowanych rodaków. Gotowy był nawet stanąć na czele kolaboracyjnego rządu, by ratować naród przed terrorem. Niemcy uwięzili go na Pawiaku.
„Czołowy polski germanofil”,
jak sam się nazywał, był krytykiem AK. Sprzeciwiał się zamachom, sabotażom i
akcji „Burza”, gdyż działania te kosztowały Polaków mnóstwo krwi, a korzystali
na nich wyłącznie Sowieci. Powstanie warszawskie uważał za koszmarny błąd i
narodowe nieszczęście. Dla komunistów Studnicki był „wrogiem ludu” i
„faszystą”. Skazali go na zapomnienie.
O autorze
Piotr Zychowicz jest publicystą historycznym, który pisze o II wojnie światowej, zbrodniach bolszewizmu i geopolityce europejskiej XX wieku. W swoich koncepcjach nawiązuje do idei Józefa Mackiewicza, Władysława Studnickiego, Stanisława Cata-Mackiewicza oraz Adolfa Bocheńskiego. Był dziennikarzem „Rzeczpospolitej” i tygodnika „Uważam Rze” oraz zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Uważam Rze Historia”. Obecnie jest redaktorem naczelnym miesięcznika „Historia Do Rzeczy”. Absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego.
Jego bestseller „Pakt Ribbentrop–Beck” wywołał nieustającą dyskusję, czy we wrześniu 1939 r. Polska nie powinna była zawiązać tymczasowego sojuszu z III Rzeszą. W „Obłędzie’44” uznał akcję „Burza”, a zwłaszcza Powstanie Warszawskie, za zbiorowe samobójstwo popełnione w interesie Stalina. W „Opcji niemieckiej” ukazał sylwetki polskich „kandydatów na Quislingów”, a w „Pakcie Piłsudski–Lenin” oskarżył elity II RP o ocalenie bolszewizmu. Cykl „Opowieści niepoprawnych politycznie” – „Żydzi i Sowieci”, „Niemcy” oraz „Żydzi 2” – Piotr Zychowicz poświęcił zaś narodom i państwom mającym największy wpływ na nasze dzieje. W 2018 roku wyszły jego „Skazy na pancerzach. Czarne karty epopei Żołnierzy Wyklętych”, a w 2019 wstrząsający „Wołyń zdradzony”, w którym stawia pytanie, czy AK spełniła swój obowiązek obrony żyjących tam rodaków.
