Tytuł, luźno inspirowany sztuką Jeana Cocteau, to esencja almodovarowskiego świata (fot. mat. pras.)
Mistrz kina – Pedro Almodóvar powraca i to od razu z pierwszym anglojęzycznym filmem w swoim dorobku. W główną rolę w tym średniometrażowym obrazie „Ludzki głos” wcieliła się laureatka Oscara, Tilda Swinton. To jednocześnie pierwszy wspólny projekt hiszpańskiego reżysera oraz brytyjskiej aktorki. Ten na wskroś almodovarowski, kipiący kolorami i buzujący od emocji melodramat z powodzeniem łączy dwa temperamenty, wrażliwości i kinowe żywioły. Film okazał się sensacją ostatniego festiwalu w Wenecji. Towarzyszy mu rozmowa z udziałem reżysera i jego nowej muzy. Ze swoich domów mówią oni o pracy nad filmem, miłości do kina, inspiracjach i wspólnych planach na niedaleką przyszłość.
Bohaterka filmu – zakochana, poniżona, zdesperowana – prowadzi swoją ostatnią telefoniczną rozmowę z mężczyzną, który od niej odszedł. W mieszkaniu w towarzystwie spakowanych walizek kochanka i jego osieroconego psa, miotając się od wściekłości do smutku, trawi miłosną katastrofę. Sięga po pigułki, chwyta za siekierę, rozlewa benzynę.
Chciałaby zabić siebie, zniszczyć jego oraz zagrać rolę życia w dramacie zwanym rozstaniem. Zmienia kostiumy i maski, przymierza konwencje, błaga, krzyczy i szepcze: sprawdza, czy ta historia powinna skończyć się tragedią czy może jednak… happy endem?
Swinton w almodovarowskim mikrokosmosie
Nakręcony w czasie pandemii tytuł, luźno inspirowany sztuką Jeana Cocteau, to esencja almodovarowskiego świata, bo ten tekst Hiszpan wykorzystał już w „Kobietach na skraju załamania nerwowego” i „Prawie pożądania”. Zarówno muzyka, jak i elementy ekstrawaganckiej scenografii w nowym filmie pochodzą z poprzednich dzieł Almodóvara. Bo jego kino to namiętna miłosna opowieść, w której pierwszoplanową rolę grały niemal zawsze wyraziste, niezwykłe bohaterki. Swinton jest jedną z nich, ale zarazem przychodzi z innego świata. Wnosi do almodovarowskiego mikrokosmosu kobiecą niezależność i siłę przetrwania.
Kino Pedro Almodóvara niezmiennie czerpie z każdego rodzaju sztuki – od kostiumów największych projektantów, przez unikalne obrazy na ścianach, aż po jedyne w swoim rodzaju meble i perły użytkowego designu.
